فضاهای عمومی شهری، بستری برای حضور اجتماعی و معنادار شهروندان

 
شهر رشت یقینا با توجه به سیمای ظاهری اش با کمبود فضاهای عمومی مواجه است که یکی از رویکردهای اساسی شهرداری رشت باید توسعه این فضاها باشد. احداث میدانگاهها و باغهای مختلف می تواند در این روند موثر باشد. ولی باید تاکید داشت که حتی با توسعه ی این فضاها، نمی توان در ایجاد همه جانبه فضاهای عمومی شهری موفق بود، چرا که زیر ساخت های فیزیکی با حضورمعنادار مردم، به زیر ساخت های اجتماعی تبدیل می شوند و منظور از مردم، حضور تک تک شهروندان نیست، بلکه مقصود نهایی حضور توامان مردم با یکدیگر به معنای Human Relation یعنی ارتباطات انسانی به مفهوم عام است. صاحب نظران باور دارند که حضور اجتماعی با ارتباط و تعامل مردم در فضاهای شهری شکل می گیرد. اما این حضور با چالش هایی مواجه است، مثلا دوچرخه سواری خانوادگی، پیاده روی و دو و میدانی گروهی به سادگی در این فضاها به وجود نمی آید.احتمال تفاوت و یا مغایرت بعضا سهوی با برخی ارزش های فرهنگی و دینی در حضور توامان از جمله این چالش هاست.
در این ارتباط ضرورت دارد تا ظرفیت اجتماعی جامعه بیشتر شود، چرا که به این حضور نیاز مبرم داریم. مردم ما نیاز دارند بیشتر با هم گفت وگو کنند و همدیگر را دریابند و بفهمند، تا با هم به ملاطفت رفتار کنند و با مهربانی تعامل داشته باشند. چرا که خشونت و نامهربانی در بخش هایی از جامعه مشاهده می شود. نمونه ی بارز آن درگیری های افراد پس از تصادف است که چهره ی زشت و خشنی را ازجامعه ترسیم می کند و یا برخی درگیریهای خیابانی بین افراد بر سر مباحث و مسائل مختلف و یا در حالات دیگر قمه کشی ها و عربده کشی برخی معدود از افراد جامعه و حتی خشونت های خانوادگی زنان و کودکان، نمونه هایی از چهره ی زشت و خشن جامعه را نشان می دهند.
برای اینکه این رفتارها کاهش یابد نیاز به تعامل و گفت وگو است و برای تعامل و گفت و گو، ظرفیت لازم و بستر مورد نیاز و تلاش برای شکل گیری زیر ساخت ها ایجاد همان ظرفیت است. صاحب نظران معتقدند، هم زیر ساخت ها باید ایجاد شوند و هم تعاملات اجتماعی در این زیر ساخت ها مورد نیاز است. برای اینکه این دو شکل بگیرد، هم مدیریت شهری باید کارکند و هم مردم نیز باید همراهی کنند و سایر نهادها و دستگاههای عمومی دولتی و غیر دولتی که در حوزه ی خدمات شهری وظیفه دارند، می بایست تحمل و سعه صدر خود را بالا ببرند. باید به همدیگر کمک نموده و همه همدیگر را تحمل کنیم. باید از کنار هم قرار گرفتن، احساس خوشی کنیم. باید همدیگر را دریابیم و با هم باشیم و آستانه تحمل مان را بشدت افزایش دهیم تا جامعه ای پویا، آرام و شاد داشته باشیم و به این باور برسیم که ایران برای همه ی ایرانیان است، بدون کوچکترین تبعیض و فرقی.