آخرین فرصت های درمان اقتصاد بیمار ایران در حال از بین رفتن کامل است/ جراحان ناوارد و مبتدی در حال سلاخی اقتصاد و معیشت ایرانیان هستند/ گواه این ادعا ،زندگی سخت و فقیرانه مردم است

حدود دو سال است برخی مسئولان ارشد در دستگاه های اجرایی کشور شعار می دهند که در نظر دارند برای علاج بیماری اقتصاد ایران،آن را جراحی کنند.
نظیر این شعار در دوره‌های قبل و بویژه در دولت های نهم و دهم نیز شنیده شده ،ولی نه تنها خروجی این شعارها تقریباً هیچ بوده است، بلکه آثار زیانباری نیز برای اقتصاد کشور و زندگی ایرانیان به همراه داشته است.
اگر درب بر همان پاشنه ی گذشته می خواهد بچرخد،بیماری اقتصاد ایران لاعلاج تر خواهد شد و فاجعه ی بزرگ اقتصادی بطور کامل بوقوع خواهد پیوست.
صاحب نظران اقتصادی معتقدند، درمان این بیماری مهلک در بوقوع پیوستن یک رنسانس سیاسی و اقتصادی در داخل کشور و ارتباط تنگاتنگ اقتصاد ملی با اقتصاد بین‌الملل،بستگی ارگانیک دارد.
صد البته تا زمانی که راهکارهای برون رفت از این بیماری و معضلات پیچیده و عدیده ی اقتصادی در دست افراد غیر متخصص باشد و ارتباط اقتصاد ملی با اقتصاد بین المللی تقریباً مسدود و یا خیلی محدود باشد،درمان این اقتصاد بیمار غیر ممکن خواهد بود.

اگر باورها و اعتقادات استاندارد،منطقی و علمی بر روابط اقتصادی کشور حاکم بود،
اولاً_ این معضلات چند لایه ی اقتصادی وجود نداشت مسئولان اقتصادی و رئسای سابق و کنونی بانک مرکزی و … نیز مدعی بودند که می خواهند اقتصاد بیمار ایران را جراحی و بازسازی کنند و با این باور تیغ جراحی بدست گرفتند و با وجود ضوابط و روابط غیر علمی و غیر کارشناسانه و همراه با ناکارآمدی و سؤمدیریت و همچنین معضلات به ارث رسیده از گذشته ،اینگونه اقتصاد و معیشت ایرانیان را در آستانه ی خطرناکترین وضعیت
قرار داده اند.
به نظر می‌رسد،تقریبا همان رفتارهای مدیریتی غیر علمی و غیر استاندارد در حال حاضر بصورت عملیاتی در حال وخیم تر کردن اوضاع اقتصاد و معیشت ایرانیان می باشد،فقط شاید با تعابیر و اسامی جدید و دهن پرکن.
باید تأکید کرد،این راهکارها و جراحی ها اگر زیر نظر و با هدایت جراحان و اقتصاددانان حاذق، عملیاتی و انجام می شد در تمام چهار دهه ی گذشته،اقتصاد ایران دچار این همه بی ثباتی خطرناک نمی شد، ولی چون اهل فن و اقتصاددانان را وارد کار نکردند و همچنین چون اقتصاد کشور با اقتصاد بین‌الملل رابطه ی معقول و منطقی نداشت،این وضعیت بوجود آمد.
تغییرات پیاپی وضعیت ها در اثر وقوع شوک های خارجی و داخلی منجر به بی ثباتی اقتصاد کشور شده است. اگر راهکارها و تیغ جراحی اقتصاد ایران در دست جراحان حاذق و کاربلد بود،کشور مدام درگیر تحریم ها،تورم،نقدینگی،بیکاری و نابودی طبقه ی متوسط،فاصله ی طبقاتی و…
نبود.
اگر اقتصاد کشور در ارتباط با شوک های خارجی مانند برجام و تحولات در سایر کشورها که می تواند بر اقتصاد ملی تاثیر مثبت داشته باشد ،قرار می گرفت،‌ولی با کمال تأسف برخی مخالفان سینه چاک و مدعیان عدالت و مردمی بودن ، وارد صحنه می شدند و با مخالفت بابرجام آن را از حیض و انتفاع انداختند و برجام باعث مشکلات می دانستند ولی در حال حاضر بدنبال احیای برجام می باشند که به نظر می رسد کار بسیار دشواری باشد.
وضعیت اقتصاد کشور در شرایطی قرار گرفته است که تیغ جای خود دارد بلکه برخی با اره برقی و بولدوزر آنچنان بر پیکر بیمار اقتصاد کشور افتادند تا همه‌ی فرصت ها به تهدید تبدیل شوند .

کشور ما بخاطر تحریم ها و براساس گفته ی آقای مهندس اوجی ،وزیر نفت دولت سیزدهم از بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار از آوریل ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ محروم شده است. راهکار تیغ جراحی اگر دست جراحان متخصص و نمایندگانی فرهیخته در پارلمان کشور که واقعاً فدایی ملک و ملت باشند با پهنای باند اینترنت مبارزه و مقابله نمیشود و اگر این درک وجود داشت که تحول اقتصاد جهان کنونی برپایه ی اینترنت انجام می‌شود،بدین شکل،طرح صیانت از کاربران فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به دغدغه ی اول برخی مسئولان کشور تبدیل نمی شد!!
باید تأکید کرد،در جهان کنونی سخن گفتن از توسعه ی اقتصادی بدون رشد صنعت و تکنولوژی و اینترنت پرسرعت بی معناست.
صاحب نظران معتقدند، با اجرای این طرح باید منتظر شوک منفی و ویران کننده‌ای برای اقتصاد کشور باشیم.
این همه در حالی است که هم اکنون ما شاهد انفجار جهانی به خاطر « پهنای باند اینترنت» در جهان هستیم و اقتصادهای همراه با این پیشرفت تکنولوژیکی حرف اول را در اقتصاد ملی و بین‌المللی می زنند و خواهند زد و اقتصاد های محروم از گسترش و سرعت بالای پهنای باند اینترنت در زمره ی اقتصاد های عقب مانده و محکوم به عقب ماندگی خواهند بود.

علی ایحال،سالیان سال است که ‌اقتصاد ایران با همه ی پتانسیل ها و ظرفیت های بالقوه و بالفعلی که دارد یعنی حدود ۹ درصد منابع دنیا و ح