آزموده را آزمودن خطاست.

دکتر عبدالرضا مهاجری نژاد__عضو هیات علمی پژوهشگاه میراث فرهنگی__مدتی است که زمزمه ابقای عزت الله  ضرغامی در سمت وزارت میراث فرهنگی شنیده می شود. نگاهی به اخبار منتشــر شده در این سه ساله در خبرگزاری های رســمی گویای آن اســت که در مدت مســوولیت آقای ضرغــامی، بافت های تاریــخی بسیاری با تخریب هــای جدی مواجه شده اند.
همچنین تخریب و حفاری های غیرمجاز در محوطه ها و تپه های باســتانی همواره جریان داشته و این مساله به سبب مشکلات  موجود در یگان حفاظت میراث فرهنگی و نوع نگاه و نگرشی بوده که از سوی وزیر  میراث فرهنگی در سه سال اخیر وجود داشته است.
به تعبیری می توان گفت که وزیر به این حوزه توجه لازم و کافی نداشته است.
در این مدت بافت های تاریخی ثبت و ابلاغ  شده، نظیر بافت تاریخی شیراز و بافت تاریخی خمینی شهر نیز با تخریب مواجه شده اند.
شاید برخی به دنبال این باشند که ثبت جهانی دقیقه نودی هگمتانه را پای وزیر بگذارند، اما باید توجه داشــت که فرآیند ثبت یک اثر جهانی بین 7تا10سال به طول
می انجامد بنابراین، این ثبت نیز صرفا دستآورد وزیر کنونی نبوده است.
آقای ضرغامی در این سه سال در برابر ممانعت از ورود گردشگران
به تخت جمشید و پاســارگاد در ایام خاص سال نیز اقدام موثری انجام
نداد. از ســوی دیگر جذب افراد غیرمتخصص و ناآشنا در حوزه میراث
فرهنگی و به کارگیری مدیران ضعیف در ستاد و صف‌(استان ها) از دیگر
چالش های این دوره بود.
در دوره وزارت آقای ضرغامی شــاهد آن بودیم که پس از 45سال کسی در مسوولیت معاونت میراث فرهنگی کشور قرار گرفت که سنخیتی با این حوزه نداشت. هرچند شاید آقای دارابی انسان سالم و شریفی باشند
اما فاقد تخصص لازم در حوزه میراث فرهنگی هستند. توجه داشته باشید
که در ابتدای دوران مســوولیت آقای دارابی برای شش ماه جلسه ثبت برگزار نشد و عملا  شورای ثبت تعطیل بود و به نظرم این اتفاقات نتیجه نداشــتن درک صحیح از حوزه مهم میراث فرهنگی بوده است.
در حوزه معاونت مجلس و پارلمانی وزارت میراث فرهنگی هم اقدام قابل توجهی
انجام نگرفت و متاسفانه مجموعه قوانین میراث فرهنگی بازنگری نشد.
در حوزه گردشــگری باید اذعان داشت که بحث سند ملی گردشگری روی زمین مانده است، همچنین عدم تخصیص تسهیلات کافی و لازم به سرمایه گذاران حوزه گردشگری دستاوردهای وزارت میراث فرهنگی،
گردشگری و صنایع دستی را محدودتر از قبل کرده است.
توجه داشته باشید که ایران در تابستان ۱۴۰۰ و در آستانه استقرار دولت سیزدهم، همزمان
در شش ساختار مهم سازمان جهانی گردشگری عضویت داشت. درواقع
ایران عضو شورای اجرایی ســازمان جهانی گردشگری برای سه دوره متوالی، نایب رییس کمیسیون جنوب آسیا، نایب رییس کمیته متناظر بر اعضای وابسته، عضو کمیته آموزش، عضو کمیته تدوین منشور بین المللی
حمایت از گردشگران، ارائه کنندگان و جوامع محلی، عضو کمیته تنظیم مقررات و بررسی فرآیند عضویت اعضای وابسته بود. در حال حاضر اما عضویت ایران در چهار کرسی از این شش کرسی منقضی شده است.در
حوزه صنایع دستی هم تعداد نمایشگاه های برگزار شده در این سه سال بسیار محدود بوده است و در زمینه کمک به تولید و ارائه تسهیلات اقدام شایان توجهی برای یاری رساندن به هنرمندان به انجام نرسیده است. از اینها گذشته معاون صنایع دستی نیز متاسفانه سنخیتی با این هنر- صنعت
ریشــه دار کشور نداشته است.با این اوصاف سخن من با رییس جمهور محترم و شورای راهبری این است که حداقل به نظر کارشناسان و کارگروهی که خودشان ایجاد کرده اند، احترام بگذارند یعنی این کور سو و بارقه امیدی که ایجاد شده را از بین نبرند و از لیست نهایی سه یا پنج نفر نخست افرادی که رای آورده اند، گزینه نهایی وزارت میراث فرهنگی را انتخاب کنند.

منبع  :
روزنامه اقتصادی ایران جهان صنعت
سه شنبه ۹ مرداد ۱۴۰۳ .