باید بیش از پیش به فکر ایران عزیز باشیم

هزاران سال است که ایران کنونی با حفظ هویت تاریخی خود،با وجود آزمندی ها و طمع ورزی های زیانبار بیگانگان،در این منطقه پایداری سیاسی،فرهنگی و ادراری مستقل داشته و حتی عرصه ی فرهنگی آن شامل گستره ی وسیع تر نیز بوده است.
این خصوصیت ممتاز ایران یعنی پایداری سیاسی،فرهنگی مستقل،دلیل دیگری است که بر بار مسئولیت نسل کنونی و الزام به تلاش بیشتر در حفظ این میراث گرانقدر می افزاید.
ایران کنونی پلی است میان آسیای میانه و شرقی با آسیای غربی،مدیترانه و اروپا،در میان دو دریا که مللی تاریخی را در خود جای داده اند همانند چینی‌ها،هندو ها،ایرانی ها،مصری ها،یونانی ها و رومی ها.

قرن الکترونیک

در دنیایی که بسرعت به پیش می تازد و کشورهای نوپای پیرامونی ما نیز بر مشکلات اقتصادی و اغلب فقیرانه ی پیشین خود به در می آیند و به سوی بهره مندی از رفاه ،فرهنگ ،بهداشت و زندگی در  شآن انسان شتابنده ی قرن الکترونیک پیش می روند،این وظیفه بر عهده ی همه ی ایرانیان است که در هیچ یک از جلوه های تمدنی و رفاهی از دیگران کم نیاورند.
ایران در گستره ی وسیع خود دارای ثروت های طبیعی و معدنی لازم برای تأمین نیازهای ملت خود و فراتر از آن می باشد واز این توانمندی باید عملاً در راه سعادت و رفاه واقعی ملت بهره‌برداری شود.

نیاز مبرم به روستاهای مدرن و عاری از تبعیض

ایران می تواند با استفاده از دستاوردهای قرن الکترونیک و تکنولوژی مدرن در تولید محصولات کشاورزی و بازیافت آب جهت مصارف مختلف،نقطه ضعف کمبود آب خود را به نقطه قوت تبدیل کند و همچنین با استفاده از ظرفیت های این دوران در شتاب برای توسعه ی همه جانبه برای حفاظت از محیط زیست و زندگی انسانها خیلی تلاش کند تا زندگی در اقصی نقاط کشورانسانی تر جلوه کند.
تبدیل روستاهای منزوی به خوشه‌های روستایی کشت و تولید با تأمین امکانات اولیه ی زیستی متناسب با زمان و دستیابی سریع به مراکز آموزشی و بهداشتی،فرهنگی،خرید و امور اداری در شرایطی که امکانات دستیابی به شبکه‌های مجازی،دهکده ی جهانی را کوچکتر کرده است،باید طوری باشد که روستاییان ما ضمن بهره مندی از مزایا ی طبیعت از حق دستیابی به خدمات مدنی بدون تبعیض و حضور در عرصه ی فرهنگی جهانی،احساس انزوا نکنند.در دنیای امروزی دیگر روستایی به معنای سنتی و قدیمی آن معنا نخواهد داشت،بلکه باید روستاها مدرن شوند.

نیاز جدی به شهرهای مدرن و دور از انزوا و دفاع همه جانبه ازصلح جهانی

زندگی در انزوا،انزوای فرهنگی به بار می آورد.شهرهای ما نیز باید خود از شرایط مدنی و زیست محیطی و اجتماعی مطلوب بهره‌مند باشند و شهروندان بدون هرگونه تبعیضی از امکانات زیستی،اموزشی و…لازم در شآن و در حد استعداد های خود  از مزایای تمدنی انسان مدرن  امروزی برخودار باشند.
علی ایحال،نیل به چنین اهدافی مستلزم تمرکز بیشتر و برنامه‌ریزی بر امور داخلی وتمرکز برنامه ها بر ایجاد محیطی عاری از تنش و التهاب وستیز، با روابطی برابر و محترمانه با سایر ممالک دنیا و بویژه همسایگان است.با توسعه‌ی فرهنگی و اقتصادی و…و تمرکز بر منابع ملی است که می توان قوی شد و از عهده ی دفاع از خود بر آمد.تنش و ستیز فرساینده و ثروت سوز،موحب ضعف علمی و صنعتی و ناتوانی در برابر بیگانگان می شود.
باید بیش از پیش به فکر ایران عزیز باشیم.