با اقتصاد یارانه ای و یارانه بگیر پرور نه تنها به توسعه بلکه به هیچ جای خوب نمی رسیم

علی کریمی پاشاکی__ روزنامه نگار/
یارانه‌ای کردن اقتصاد و ایجاد تقاضای یارانه‌ای در کشور چاه ویلی است که قطعاً سرانجام بسیار خسارت باری خواهد داشت.
۳۶۰ هزار میلیارد تومان بودجه ی امسال برای پرداخت یارانه های مستقیم و غیرمستقیم پیش بینی شده است که به نظر می رسد ،دولت برای تامین این مبلغ با کسری بودجه روبرو باشد.
دولت سیزدهم بایستی جهت گیری اصلی اقتصادی خود را از پرداخت یارانه و یارانه محوری به سوی سرمایه‌گذاری و ایجاد اشتغال ،برداشتن واقعی موانع تولید ،ممانعت از توزیع رانت و رقابت پذیرکردن بنگاهها و صادرات کالا و خدمات تغییر دهد.
یارانه ها ،شاید در کوتاه مدت موجب رضایت اقشار آسیب‌پذیر شود ولی در میان مدت و دراز مدت با توجه به ایجاد تورم دو و سه رقمی ،نمی تواند هزینه‌های
خانوارهای آسیب پذیر را پوشش دهد و به ضد خودش تبدیل خواهد شد،
در سطح کلان نیز یارانه‌ها با بلعیدن بودجه‌های هنگفت و خالی ماندن صندوق بودجه‌های عمرانی ،نه تنها کمکی به توسعه ی پایدار کشور نمی کند بلکه کشور را به سمت ویرانی زیرساخت های توسعه و پیشرفت نیز سوق
می دهد.
یارانه‌ای کردن اقتصاد و ایجاد تقاضای یارانه‌ای در کشور ،چاه ویلی است که قطعاً سرانجام خوشی برای اقتصاد و سیاست کشور ندارد.
البته باید اذعان کرد ،یارانه ها از جمله ابزار های مهم اقتصادی برای حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و فعالیت های تولیدی می باشد. ولی در ایران شوربختانه اقشار آسیب‌پذیر و یارانه بگیر به قدری بالا ست که عمده بودجه کشور را یارانه‌ها می بلعند و دیگر ارقام درشتی برای سرمایه‌گذاری و ایجاد زیرساخت های توسعه ی پایدار و اشتغالزایی نمی ماند!!!!!.
صاحب نظران معتقدند ،تنها راه برون رفت از بن بست اقتصاد یارانه‌ای و یارانه پرور ،جلب و جذب سرمایه گذاری داخلی و خارجی ،آشتی با ارتباطات اقتصادی بین المللی و پیوستن به فرآیند تجارت و اقتصاد جهانی و بکارگیری روش های شفاف ساز و استاندارد در مدیریت اقتصادی کشور یا به عبارتی حکمرانی مناسب می باشد.