خلیج فارس ، دریای ایرانیان/ جزایر سه گانه ی تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی در تمام اسناد بین المللی متعلق به ایران هستند

پهنه ی تاریخی دریایی که از عصر باستان به فارس «پارس» موسوم بوده و یونانیان آن را «پرسیکوم ماره» « دریای پارس» وبخش پیشرفته ی آن را در خشکی پرسیکوس سینوس « خلیج فارس» و منابع عربی آن را
« بحر الفارس» می نامیدند.
لااقل به دیده ی جغرافیدانانی چون اصطخری و ابن حوقل و ابن خرداد در قرون سوم و چهارم هجری حتی اقیانوس هند هم جزو دریای پارس خوانده می شده است.

«مسعودی» نیز خلیج عمان را به صراحت جزو دریای پارس آورده است.
صرف نظر از این منابع، کهن ترین نقشه های موجود اعم از آنچه درآثار جغرافیدانان مسلمان آمده یا جغرافیدانان یونانی و اسکندرانی تهیه کرده اند، نام دریای پارس علاوه بر خلیج فارس بر پهنه ی بزرگی از دریای عمان یا همه ی آن اطلاق شده است .
دلایل متعدد دیگر در سواحل و قوم شناسی و زبان شناسی متعدد دیگر در سواحل دو طرفه ی دریای پارس( خلیج فارس)امروز که دایره ی تحقیقات و تفحصات عالمانه در این ابواب خیلی پیشرفت کرده است، همه گواه این معنا است؛ نه تنها هنوز هم ریشه ی بسیاری از ساکنان جزایر و سواحل جنوبی، نژاد سامی ندارند و ریشه های بسیاری از آداب و رسوم کهن آنان را در آداب و رسوم ایرانی می توان جست وجو کرد.
چه حداقل از سده ی اول قبل از میلاد بخش بزرگی از سرزمین ها و جزایر جنوب دریای پارس (خلیج فارس) در قلمرو دولت ایران بود و این معنا با استیلای ایرانیان بر یمن به روزگار خسرو انوشیروان که به نقاط جنوبی شبه جزیره ی عربستان را شامل می شد، به اعماق سرزمین های جنوبی کشید.

در عصر خلافت که میان سرزمین های اسلامی کمتر مرزی وجود داشت، روزگاری دراز ،بخش هایی از سواحل جنوبی مانند عمان و بحرین و البته فارس و کرمان قرار داشت. پس از مرگ کریم خان زند و آشفتگی احوال دولت مرکزی، نفوذ ایران بر سواحل و جزایر جنوبی خلیج فارس دچار لطمات بسیار شد.به خصوص در عصر قاجار، استیلای انگلستان به دنبال توسعه طلبی کمپانی هند شرقی و سیاست های توسعه طلبانه ی دولت عثمانی، بخش دیگری از این نقاط را به طور رسمی و غیر رسمی از ایران جدا کرد.
آخرین جدایی به روزگار پهلوی دوم بر می گردد که پس از تمهیدات و تهدیدات و تشبساتی که شرح آن از عهده ی این نوشتار بیرون است، بحرین از میهن اصلی خود یعنی ایران جدا شد.
این ملاحظات و اهمیت روز افزون خلیج فارس برای ایران و جهان و به خصوص کوشش های نا میمونی که در سال های اخیر برای تحریف تاریخ این منطقه حساس به عمل آمده است، مرکز
دایره المعارف بزرگ اسلامی را واداشت تا به طرحی که از چند سال پیش در محافل اهل نظر و تحقیق مطرح بود و گام هایی هم برای تحقق آن برداشته شد ولی ناقص و نا تمام ماند، جامه عمل بپوشاند و آن تدوین اثری مستند محققانه در باره ی وجوه مختلف تاریخ و جغرافیا و فرهنگ و تمدن سواحل و جزایر دریای پارس(خلیج فارس) است که اکنون زیر عنوان دانشنامه ی خلیج فارس توسط عده ای از محققان تدوین شده است. همچنین بررسی و تحلیل اسناد وزارت خانه های خارجه کشورهای پرتقال، هلند و انگلستان بر گوشه های تاریکی از فراز و نشیب این نقاط از سده ی ۱۵ میلادی به این سوی پرتو خواهد افکند و نشان خواهد داد که در یکی، دو قرن اخیر خاندان هایی که بعد ها در بعضی سواحل و جزایر جنوبی خلیج فارس دعوی استقلال کردند و به کمک دیگران، استیلا یافتند، از سوی دولت ایران به حکومت آن نواحی رفته بودند، یا آن نواحی را سالانه از دولت ایران به اجاره گرفته بودند.
علی ایحال، استیلای کمپانی هند شرقی و سپس دخالت مستقیم انگلستان برای حفظ منافع خود در شبه قاره هند، مهم ترین سبب و دلیل جدایی بسیاری از جزایرخلیج فارس و دریای عمان از میهن اصلی، ایران بود.میراثی که آن نظام استعماری در این منطقه تا شبه قاره ی هند بر جای گذارد هنوز هم منشاء کشاکش های بسیار در سراسر این منطقه ی بزر گ است.

علی ایحال ، به نظر می رسد تفکر تندروها در تمام نقاط دنیا و در برخی کشورهای حاشیه ی خلیج فارس و همچنین تفکر برخی شیوخ عرب و غیر عرب با تفکرات دنیای مدرن و حق حاکمیت ممالک و کشور ها به اندازه ی چندین قرن فاصله دارد. تفکری که با سخنان و اعمال خود مرز استقلال و حق حاکمیتی ملت ها را در می نوردد، تفکری جاهلی، هیتلری، تجاوزکارانه و چنگیزی می باشد که غیر قابل اعتنا و توجه است.

جزایر سه گانه ی تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی براساس موازین بین المللی متعلق به ایران دارند،نه یک کلمه زیاد و نه یک کلمه کم

در این میان با توجه به اعمال برخی سیاست های نه چندان منطقی در امور بین‌المللی از سوی گردانندگان سیاست خارجی در ایران و اتکای برخی به اصطلاح انقلابی به حکومت چین وعلی کریمی پاشاکی:
روسیه تحت مدیریت پوتین و اعمال سیاست های یک بام و چند هوای دولت های چین و روسیه باتوجه به وضعیت کنونی ایران در محافل بین المللی که در وضعیت چندان مطلوبی قرار ندارد ، دولت های چین و روسیه در حال حاضر ،نقش دول روس و انگلیس را در دوره ی قاجار بازی می کنند و در نظر دارند تا از انزوای ایران در محافل بین المللی نهایت سؤ استفاده را کرده و توربین های بادی خود را به سمت هرچه برعلیه ایران هست قرار دهند.
در تازه‌ترین اقدامات غیر دوستانه هم دولت چین در سال گذشته و دولت روسیه در روز های اخیر تعرض به تمامیت ارضی ایران را به مسابقه گذاشته اند و درصدد امتیاز گیری از دول عربی و حتی محافل بین المللی به نفع خود هستند.
در این ارتباط دولت پوتین برای فرار از انزوای بین المللی حاضر هست تا ایران را قربانی منافع خود کند. شایسته است تا دولت روسیه به جای همراهی با ادعای برخی اعراب توسعه طلب و بخشیدن جزایر سه گانه ی ایران به امارت ،در صدد خروج از کشوری ( اوکرائین )باشد که به آن تجاوز کرده است !!
ضرورت جدی دارد تا برای اینکه مانند سلسله قاجار و پهلوی دوم در آینده دچار حسرت و خسران نشویم ،برای یکبار هم که شده مناسبات بین‌المللی ایران با تمام ممالک دنیا به غیر از اسرائیل ،صرفآ بر اساس منافع ملی ایران و ایرانیان برنامه ریزی کنیم نه با منافع چین یا روسیه و یا هر کشور دیگری.
نه با کشوری عقد اخوت مادام العمر ببندیم و نه با کشوری دشمنی مادام العمر و میزان و معیار در روابط بین‌المللی فقط تأمین منافع ملی و حفظ سیاست حسن همجواری با تمام کشورها باشد.