روز جهانی زنان روستایی و حقوق اساسی آنان را تمام سیاسیون مدعی فراموش کرده اند/زنان و بویژه زنان روستایی پرچمداران مبارزه با فقر و ایجاد امنیت غذایی در دنیا هستند

علی کریمی پاشاکی ــ روزنامه نگار___۱۵ اکتبر  روز بین‌المللی زنان روستایی یا روز جهانی زنان روستایی نام‌گذاری شده‌است.
این زنان که یک بیش از چهارم جمعیت جهان را تشکیل می‌دهند، نقش مهمی در سرپرستی از خانواده‌های خود بر عهده دارند.
پیام اصلی روز جهانی زنان روستایی ،حمایت از زنان روستایی یکی از بهترین راه‌های بدست آوردن دسترسی پایدار به منابع غذایی و مبارزه با فقر اعلام شده است.
منتقدان در ایران می‌گویند که این روز زیر سایه دعواهای سیاسی و پروپاگاندای غیر ضروری قرار گرفته و به فراموشی سپرده شده‌است.
زنان روستایی در اقصی نقاط جهان البته بر اساس واقعیت های موجود بغیر از برخی ممالک پیشرفت اروپایی و آمریکا، استرالیا و کانادا در اغلب کشورهای قاره آمریکای مرکزی ، جنوبی، آسیا و آفریقا ، زنان روستایی از کمترین حقوق و امکانات اولیه برخوردار هستند.
زنانی که در تولید امنیت غذایی و مبارزه با فقر عملاً در خط مقدم مبارزه برای تأمین امنیت غذایی و سرپرستی  از کیان خانواده قرار دارند.
آنان ،هم بایستی در تربیت فرزندان کوشاتر از مردان باشند و هم برای تداوم زندگی شرافتمندانه، همپای مردان در تمام عرصه های زندگی نقش آفرینی کنند.
ولی با کمال تأسف از حداقل های حقوق بشر و حقوق برابر با مردان و حتی از حمایت های معمولی  و طبیعی بهداشتی و درمانی که حق مسلم و اساسی آنان در تولد و نگهداری از فرزندان و تأمین قوام جمعیتی می باشند ،در بسیاری از ممالک  دنیا محروم هستند.

جامعه شناسان توسعه معتقدند ، یکی از عوامل مهم عدم توسعه یافتگی جهان سوم و کشور های به اصطلاح در حال توسعه ،همین موضوع مهم می باشد که زنان چه شهری و چه روستایی به عنوان بخش تأثیر گذار و مهم زندگی در بهره‌وری از نیروی انسانی و دخالت در فرآیند زندگی فردی ، خانوادگی و اجتماعی و برابری حقوق با مردان ،نقش آفرینی نمی کنند.
در واقع جوامع جهان سوم با محروم کردن زنان و بویژه زنان روستایی در تکوین فرآیند توسعه ، جهان سوم را از بخشی از انرژی رو به جلو، پیشرفت و توسعه ، که وجود ذی قیمت زنان می باشد ، محروم کرده‌اند و با این روند قطعاً محکوم به عقب ماندگی شده‌اند.

راه برون رفت جهان سوم از عقب ماندگی های مزمن و فلج کننده ، قرار گرفتن در فرآیند توسعه یافتگی همه جانبه و پایدار با حضور و نقش آفرینی تمام زنان و بویژه زنان پرتلاش ، زحمتکش و فداکار روستایی و برخورداری  از حقوق برابر با مردان می باشد.
تا تصمیم سازان و تصمیم گیران ممالک جهان سوم و کشور های در حال توسعه برای موضوع مهم بهره‌وری از تمام نیروهای انسانی اعم از زن و مرد بدون کوچکترین تبعیض جنسیتی اقدام و برنامه ریزی نکنند ، روند عقب ماندگی و پسرفت در کشور های در حال توسعه و جهان سوم روز به روز عمیق تر خواهد شد.
تا روشنفکران و کنشگران سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی و مردم این جوامع به این باور نرسند که نمی توان با ادامه تبعیض جنسیتی و نابرابری حقوق زنان و مردان به توسعه ی پایدار رسید ، مشکلات عقب ماندگی مزمن همچنان با جوامع جهان سوم و کشور های در حال توسعه خواهد ماند.
همچنین اگر مدیران و مسئولان جوامع کشور های در حال توسعه و جهان سوم به روستا ها و روستاییان نگاه مدرن و توسعه یافتگی نداشته باشند ، هیچ تحول مثبتی در این جوامع بوجود نخواهد آمد.