با نگاهی به وجود ضعف های فراوان در زیر ساخت ها و امور رفاهی روستای پاشاکی از توابع شهرستان لاهیجان؛

روستای فراموش شده ی پاشاکی/توسعه نیافتگی روستاهای گیلان چالش جدی توسعه ی استان است/ نقش بی بدیل روستاها در فرآیند توسعه ی پایدار

  اگر جمعیت و تولید منابع در روستاها در کنار هم قرار گیرد، دو فاکتور مهم برای رونق اقتصادی در کشور ارزیابی می شود. اگر روستا محل سکونت روستائیان دانسته شود، با اینکه در اقتصاد کشور مهم است ،اما چندان تفاوتی با سایر نقاط ندارد چرا که همه این موارد در روستاها وجود دارد و […]

 

اگر جمعیت و تولید منابع در روستاها در کنار هم قرار گیرد، دو فاکتور مهم برای رونق اقتصادی در کشور ارزیابی می شود. اگر روستا محل سکونت روستائیان دانسته شود، با اینکه در اقتصاد کشور مهم است ،اما چندان تفاوتی با سایر نقاط ندارد چرا که همه این موارد در روستاها وجود دارد و به همین دلیل در دوران بعد از انقلاب، محرومیت زدایی، اشتغال و توسعه از برنامه های تمام دولت ها بوده است. باید برای روستاییان به عنوان یک ثروت مادی و معنوی، ملی، استراتژی مناسبی داشت چرا که منابع محدود و برقراری ارتباط با این منابع برای رشد و تولید ثروت سخت است. عادت شده است تمام روستاها، آب، برق و امکانات زیر بنایی داشته باشند، با وجودی که اکثریت روستاها ظاهراً تمام امکانات را دارند، اما همچنان مشکل مهاجرت وجود دارد و این نشان می دهد این شیوه ی توسعه پایدار در روستاها ن درست نیست و باید منابع هدایت شوند و دولت باید این کار را انجام دهد که با سرمایه گذاری و برنامه ریزی، بسیاری از مشکلات حل  شود.

بیکاری رو به افزایش در روستاها

حذف فاصله زندگی در روستاها و شهرها باعث انتقال مسائل بیکاری شهرنشینان به روستاها شده، تا جایی که شماری از روستائیان امروز  فعالیت اقتصادی ندارند. بیکاری امروز دیگر تنها مختص شهرها نیست بلکه روستاها را نیز نشانه گرفته است. هزاران جوان تحصیل کرده و جویای شغل در ایران و گیلان امروز ساکن روستاها هستند، ولی بخش قابل توجهی از جوانان روستایی کشور پس از فراغت از تحصیل، در جست و جوی کار راهی شهرها می شوند.

با اینکه در گذشته اشتغال و زندگی در روستاها تفاوت های فراوانی با شهرها داشته، اما امروز گسترش فرهنگ شهر نشینی و ارتباطات آسان روستاها و شهرها، همچنین رفت و آمد دائمی مردم روستاها به شهرها و تحصیل فرزندان باعث تغییر نوع زندگی در روستا شده است. جوانان امروز روستا دیگر آن نگاه سنتی گذشته را که باید در روستا بمانند و کار کنند، ندارند. با این اوصاف به نظر می رسد، هزاران مشکلاتی که بوجود آمده باید در برنامه ریزی های خرد و کلان راهکارهای مدون، عقلانی و منطقی و منطبق بر واقعیت ها، برای روستاها مهندسی شود تا روستاها و روستاییان در ارتقاء بهره وری در روستا و توسعه همه جانبه روستایی جهت تولید ثروت ملی به جایگاه اصلی و اساسی خود بازگردند.

 

نقش روستاها در توسعه ی  پایدار ملی بی بدیل است

 

در این ارتباط کارشناسان معتقدند باید با فعال کردن کارگروهی جهت ساماندهی فعالیت های عمرانی، رفاهی و فرهنگی در روستاها، تاثیر گذاری روستا و روستاییان عزیز در فرآیند توسعه همه جانبه و تولید ثروت ملی را به خوبی نشان داد.  روستاها اگر از نظر ابعاد جغرافیایی کوچک هستند ولی نقش تاثیر گذار در تولید ثروت و فرایند توسعه همه جانبه کشور، استان و شهرستان دارند.وجود حدود ۲۸ و ۳۰ درصد روستا در اقلیم اقتصادی، اجتماعی و کشور ، نشان از معنادار بودن این رقم و میزان تاثیر گذاری روستا و روستاییان در چرخه توسعه ی پایدار دارد. روستاها و روستاییان به علت پویایی چرخش اقتصادی و پایداری وابستگی زندگی شان به تولیدات خودشان به شکل فوق العاده ای می توانند در جریان اقتصاد کشور موثر واقع شوند. در این ارتباط سه رویکرد اصلی را می تواند برای پایداری ماندگاری و تاثیرات اقتصادی روستا بر توسعه همه جانبه کشور موثیر باشد که عبارتند از، تامین مسکن مقاوم،تامین معیشت آبرومندانه و عزت مندانه و ایجاد اشتغال مولد و پایدار،ایجاد زیر ساخت های موثر و ایجاد و تقویت زیر ساخت های موثر مانند : آب ، راه ، برق ، گاز و… وهمچنین ایجاد رفاه عمومی و نسبی برای روستاییان می تواند، به شکل فوق العاده ای تاثیرات اقتصاد در استقلال کشور داشته باشد.

 

ضعف و کمبود امکانات زیرساختی و رفاهی در روستای پاشاکی از توابع شهرستان لاهیجان/روستای فراموش شده ی پاشاکی

 

این قلم با اینکه قبول دارم که درصد بالایی از روستاهای استان گیلان نازنین و حتی ایران عزیز دارای عقب ماندگی ها و کمبودهای شدید در زمینه ی برخورداری از زیر ساخت های توسعه و پیشرفت و صدالبته رفاه عمومی نسبی از جمله برق،آب شرب بهداشتی و استاندارد،شبکه ی درمان و بهداشت اولیه،مخابرات و نبود امکانات فرهنگی را دارند، در این ارتباط مشکلات موجود در روستای بزرگ پاشاکی از توابع شهرستان لاهیجان،
بطور ویژه ای خودنمایی می کند.
از اینکه این روستا و رودخانه ی معروف دیسامش محل ورود پساب های فوق العاده آلوده ی مراکز تولیدی همجوار روستای پاشاکی اعم از مرغداری ها و کارخانه ی پودر استخوان و…شده و یا برخی ها به خود اجازه می دهند که در روز روشن زباله های عفونی بیمارستانی را در حاشیه ی این روستا بدون توجه به سلامت اهالی روستا ،بریزند و یا اینکه زباله های معمولی این روستا در همه جای این روستا رها شده ( که این یکی را هم مردم روستا و هم مسئولان مقصرند) و یا اینکه برق این روستا از نوع درجه ۳ می باشد و آنقدر ضعیف که با کوچکترین نوسانی قطع می‌شود و باید با هزاران خواهش و تمنا برگردد و یا آب شرب بهداشتی این روستا به علت مهندسی معکوس شرکت آب و فاضلاب روستایی در سابق،هم اکنون مردم را با چنان کمبود و قطع آب آشامیدنی بهداشتی مواجه کرده که امان ساکنین را بریده است.
همه‌ی این سیاهه ی مشکلات موجود ضرورت دارد تا بطور اورژانسی توسط مسئولان محلی،شهرستانی و استانی مورد بررسی و حل و فصل قرار گیرد.حال برخی از این مشکلات ضرورت بیشتری برای رفع دارد که می بایستی عملیاتی شود مانند حل مشکل آب آشامیدنی،زباله ها،برق و….
در ضمن از دیگر مباحث رفاه عمومی نسبی هم که خبری نیست.غفلت از مباحث مهم فرهنگی حتی بصورت حداقلی هم در این روستای بزرگ ،خود حدیثی مفصل است. روستای پاشاکی بالا از جمله روستاهای پایلوت برای برخورداری از شبکه ی انتقال و تصفیه ی فاضلاب بود که هم اکنون این شبکه بلااستفاده در زیر معابر این روستا و زیرخروارها خاک افتاده است و برای راه اندازی آن آب و فاضلاب روستایی هیچ کاری نکرد .این کار ثمره ی تلاش مدیریتی جناب آقای مهندس آریا جهانگیری بود.

بی تفاوتی برخی مسئولان محلی،شهرستانی و استانی عجیب است/تقویت روحیه ی مدنی و مشارکت جویی،انتقاد کردن و انتقاد پذیری و بالابردن آستانه ی تحمل بین مردم و مسئولان چاره‌ساز است/ گفت و گو ادامه دار چاره ساز خواهد بود

به نظر می‌رسد در ارتباط با مشکلات زیاد و بعضی اوقات حاد این روستا هم مسئولان محلی،هم مسئولان شهرستانی رویه ی بی تفاوت بودن را در پیش گرفته اند،چون‌برخی از مسئولان نه انتقاد پذیرند و نه پاسخگوی عملکردشان. در ضمن ضرورت دارد تا تلاش مضاعف شود تا مشارکت جویی مردم در تمام مباحث را بشدت توسط فعالین شبکه‌های اجتماعی و صد البته مسئولان با عملکرد مطلوب شان،تقویت شود تا ضریب انسجام و همگرایی اجتماعی هوشمند افزایش یابد تا با گفت و گو با به اصطلاح جامعه شناسان دیالوگ و به دور مونولوگ یا همان گفت و گو ی کوتاه و بدون پرخاشگری و ایجاد شائبه ی توهین بین ساکنین و همچنین بین ساکنین و مسئولان برای رفع مشکلات چاره اندیشی اساسی و عملیاتی صورت گیرد.

به قلم ؛ علی کریمی پاشاکی_روزنامه نگار