سیدمحمود دعایی،انسانی برتر از سیاست

علی کریمی پاشاکی__ روزنامه نگار/
خبر خیلی تلخ و کمر شکن بود و هر انسان نیک اندیش را شوکه می کرد و آن خبر این بود که «سید محمود دعایی» دار فانی را وداع گفت.
مرد مهربان،آخوندی نیک گفتار،نیک رفتار ونیک پندار،ساده زیست،بی ادعا،متواضع،ایراندوست و میهن پرست بدون دریافت یک ریال از خرانه ی دولت در تمام عمر و قانع به حقوق طلبگی در تمام عمر پر برکتش عطای این دنیا پر تلاطم و نارفیق را بر لقایش بخشید و رفت.
سید محمود دعایی، ملجاه و پناه بسیاری از رانده‌شدگان از تنگ نظری ها و تمامیت خواهی های بخشی از مناسبات قدرت در کشور بود.
با همه مهربان و صادق و صاف بود،دگراندیشان اعم از چپ های قدیمی از توده‌ای گرفته تا ملی گرایان جبهه ملی و نهضت آزادی و تا اصلاح طلبان دوره‌ی حاضر در وسعت نگاه و زندگی اجتماعی سید محمود دعایی حضور و وجود داشتند.
در جشن ها و عزای تمامی کسانی که این انسان بزرگوار آنان را به طریقی مستقیم و یا غیر مستقیم می شناخت حضور انسانی و کریمانه و احترام آمیز داشت.
سید محمود دعایی،نمونه ای از آخوندهای خوب و دوست داشتنی روزگار همچون سید محمود طالقانی عزیز و…بود.
روایت های زیبا و دلنشین جناب آقای دکتر عظیمی ، در مقاطعی از زندگی پر معنا و مفهوم زنده یاد سید محمود دعایی خیلی دلنشین است و واقعاً آخوند سید محمود دعایی دارای چنین خصلت های نیکویی بود که چنین می گوید:
در مراسم تشییع و تدفین مرحوم حسین محب اهری آقای محمود دعایی به شیوهٔ پسندیده و مستدام خود در مراسم حضور یافته و بر پیکر هنرمند فقید نماز خوانده است.
در مراسم تدفین غریبانهٔ استاد محمدامین ریاحی در بهشت‌زهرا آقای دعایی بر پیکر آن استاد بزرگ و مظلوم که ۳۷ روز وزیر دولت بختیار بود و تا پایان عمر شریفش تاوان آن ایران‌دوستی بی‌شائبه‌ را پرداخت، نماز گزارد. نماز دعایی بر پیکر ادیب برومند، از زعمای جبههٔ ملی که بر تابوتش پرچم شیروخورشیدنشان ایران بود. نماز دعایی بر پیکر پوری سلطانی، همسر مرتضی کیوان توده‌ای معروف. نمازش بر پیکر عباس کیارستمی . نمازش بر پیکر ابراهیم یزدی . حضور سید محمود دعایی، در مراسم بزرگداشت شخصیت‌های علمی و فرهنگی و هنری با هر مسلک و مرامی . به یاد
حضور ش در روزنامهٔ اطلاعات که مقالات و اخبار بزرگان فرهنگ ایران را مستمراً منتشر کرده است. به یاد فحش‌هایی افتادم که دعایی به همین دلایل خورده و دم برنیاورده است.

کارنامه و اعتقادات آقای دعایی مشخص است؛ او از سابقون انقلاب است. از کنانه‌ترین حواریان بنیان‌گذار جمهوری اسلامی و از وفاداران ثابت‌قدم به رهبر کنونی انقلاب است. فدایی «بیت امام» و دوستار هاشمی رفسنجانی و «کاکا»یش محمد خاتمی است. گوشت و پوست دعایی با انقلاب و نظام و روحانیت پیوند خورده است. یک سیاستمدار «انقلابی» کاملا «خودی» است.

از سوی دیگر سیاست در ایران پتیاره و نامرد است. هتاک و اثیم و ناجوانمرد است. رحم و مروت ندارد. زمهریر سوزنده است. انصاف ندارد. عرصهٔ چشم‌های بسته و دهن‌های دریده است. وادی‌ سنگ‌های بسته و سگ‌های گشوده است…
در چنین افق ظلمانی سوخته‌ای سیدمحمود دعایی یک چراغ روشن است. یک نشان برای سیاستی است که روادار و اخلاق‌مدار است. یک نشان برای سیاستی است که به فرهنگ و بزرگان فرهنگ ایران احترام می‌گذارد. کم توفیقی نیست که در چنین هوای بد سیاست‌زدهٔ عصبانی متعصب، هم بر اعتقادات و مسلک سیاسی‌ات پای بفشری و هم از مرام مطبوعاتی و منش سیاسی‌ات شمیم مدارا و مروت برآید. این مدارا و مروت قیمت دارد. محترم است. به همین دلیل بزرگان فرهنگ ایران از دعایی به نیکی یاد می‌کنند.

«یاد و خاطره ی حجت‌الاسلام سید محمود دعایی جاودانه باد.»