شهر فرهنگی رشت به پیاده راه های فرهنگی دیگری نیز نیاز دارد/آنانی که بر طبل خرابی این پیاده راه فرهنگی می کوبند،نه از شهر شناخت دارند و نه از ایجاد رفاه برای مردم

اختصاصی /ایجاد گذرهای فرهنگی و یا همان پیاده راههای فرهنگی در شهرهای مختلف و بویژه شهر رشت با توجه به تمام نواقص و ایراداتی که به لحاظ معماری شهری و زیبایی شناختی دارد ولی حرکتی شایسته و مناسب بود و صد البته در صورتی که همه جوانب در نظر گرفته می شد و کیفی تر و بهتر از این احداث می گردید.
در ضمن علاوه بر پیاده راه فرهنگی مرکز شهر رشت که توانسته است حداقل های یک پیاده راه فرهنگی را داشته باشد ضرورت دارد تا مدیریت شهری و شهردار توانمند و پاکدست رشت آقای دکتر شوقی، به دنبال این باشند که علاوه بر این پیاده راه فرهنگی موجود در میدان شهرداری در مسیرهای مختلف و بویژه در مسیرهای منتهی به سبزه میدان و چند نقطه دیگر که دارای ویژگیهای شهری و برجستگی فرهنگی هستند، گذرهای فرهنگی ایجاد کنند.
پیاده راه فرهنگی شهرداری رشت که در هسته مرکزی شهر قرار دارد، قطعا یکی از مناطق مستعد و ویژه جهت ایجاد گذرهای فرهنگی بود که خوشبختانه با تلاش های مدیریت شهری و تحت مدیریت ‌مهندس ثابت قدم شهردار اسبق رشت ایجاد شد، ولی ضرورت دارد تا نواقص و ایرادات این طرح بزرگ هر چه سریعتر برطرف شود تا بتواند نقش تاثیر گذار خود را در فرآیند زیست شهری نمایانتر نشان دهد.
با کمال تاسف هر از گاهی شاهد هستیم که به مناسبت های مختلف این گذر فرهنگی که برای ایجاد آن میلیارد ها تومان هزینه شده به چیزی شبیه«بازار سید اسماعیل» تبدیل می شود که جای بسی تاسف است.
صاحب نظران معتقدند، ساخت و ایجاد فضای بی روح و مکانیکی نمی تواند با پیادگان و شهروندان رابطه برقرار کند، بلکه باید در ایجاد پیاده راهها و یا گذرهای فرهنگی، نگاه فرهنگی و زیبایی شناختی شهری و با معماری بومی و اقلیم هر شهر و منطقه ای سازگاری داشته باشد، بطور جدی مورد توجه قرار گیرد و در ایجاد آن هیچ گونه علائمی ناشی از سرد و بی روح بودن این گذرها مشاهده نشود، نباید هیچ چیزی مانع از حرکت و سیال بودن پیادگان و شهروندان شود.
صاحب نظران علوم اجتماعی‌ و معماری و مبلمان شهری اعتقاد دارند، که حاکمیت نباید در پیاده راه سازی دخالت کند، اما به عنوان روش حکمرانی مناسب، وظیفه یک دولت است که زمینه های حضور پرشور و شعور شهروندان را در عرصه های مختلف فراهم کند و حرکت راحت و سیال شهروندان و پیادگان، بدیهی ترین حقی است که باید محقق شود. در این راستا مجری کار نمی تواند غیر از شهرداری باشد.
باید توافقی برای ایجاد محیط های حضور مردم توسط حاکمیت و مدیریت های شهری ایجاد شود و همان طور که آموزش عمومی و بهداشت باید گسترش یابد، همان اندازه که ایمنی و امنیت باید فراگیر شود، همان اندازه و شاید هم بیشتر باید امکان حضور و دسترسی برابر از امکانات و رفاه برای همه ی شهروندان فراهم شود.
علی ایحال ،آندسته از مدیران دولتی که خواهان تخریب پیاده راه فرهنگی رشت هستند در واقع با مردم به شکل واقعی بیگانه اند، بدانند که با اقدامات پوپولیستی قادر نخواهند بود تا رضایت شهروندان را در طولانی مدت کسب کنند.تجربه ناموفق سیاسی در توسل به پوپولیسم در سیاست دیر زمانی نیست که شکست خورده است ،لطفا آن تجربه ناموفق را در مورد شهروندان فهیم رشتی اعمال نفرمایید.