سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی

فرهنگ تعامل با مخالف فکري

  بسم‌الله الرحمن الرحيم ⬅️ درباره محتواي سخنراني رئيس ‌جمهور پزشکيان در مجمع عمومي سازمان ملل و ساير سخنراني‌ها، مصاحبه‌ها و ديدارهايش در سفر به نيويورک و حتي اصل سفر و تعداد همراهان، بحث‌ها و اظهارنظرهاي متفاوتي در رسانه‌هاي مکتوب و مجازي داخلي و رسانه ملي صورت گرفته و مي‌گيرد که بيشتر آنها خارج از […]

 

بسم‌الله الرحمن الرحيم
⬅️ درباره محتواي سخنراني رئيس ‌جمهور پزشکيان در مجمع عمومي سازمان ملل و ساير سخنراني‌ها، مصاحبه‌ها و ديدارهايش در سفر به نيويورک و حتي اصل سفر و تعداد همراهان، بحث‌ها و اظهارنظرهاي متفاوتي در رسانه‌هاي مکتوب و مجازي داخلي و رسانه ملي صورت گرفته و مي‌گيرد که بيشتر آنها خارج از چارچوب انصافند و با واقع‌نگري نسبتي ندارند.
موضوعات مرتبط با امور بين‌الملل ذاتاً با موضوعات داخلي تفاوت دارند و جناح‌ها، احزاب و افراد مخالف و موافق رئيس ‌جمهور در عين حال که درباره مسائل داخلي ممکن است با همديگر بحث و جدال داشته باشند، بر سر مسائل خارجي بايد منافع ملي را محور قضاوت‌ها و اظهارنظرها قرار دهند و از منافع جناحي، حزبي و فردي فاصله بگيرند. اين يک اصل شناخته شده در فعاليت‌هاي سياسي است که در عموم کشورها رايج است و فعالان سياسي نقاط مختلف جهان به آن پاي‌بندي نشان مي‌دهند.
همزمان با سفر رئيس ‌جمهور پزشکيان به نيويورک براي شرکت در مجمع عمومي سازمان ملل، عده‌اي اصل سفر را بيهوده دانستند، عده‌اي درباره تعداد حاضران در اين سفر مطالبي گفتند و نوشتند و در نهايت ايرادهائي به سخنان و مواضع ابراز شده توسط رئيس ‌جمهور در نيويورک گرفتند. تصميم‌گيري درباره اصل چنين سفري از حقوق رئيس‌ جمهور است و همه بايد اين واقعيت را درک کنند که نفر اول اجرائي کشور حق دارد درباره چنين اموري نظر بدهد، تصميم بگيرد و عمل کند. در دهه‌هاي گذشته، تعدادي از رؤساي جمهور و نخست‌وزيران از اين حق خود استفاده کردند و به اين سفر رفتند، بعضي از آنها حتي يکبار هم نرفتند و بعضي ديگر به يکبار اکتفا کردند. طبعاً به هيچيک از آنها ايرادي نيست زيرا حقشان بود به تشخيص خود عمل کنند. درباره ميزان افرادي که در سفرهاي خارجي ازجمله سفر به نيويورک با رئيس‌ جمهور مي‌روند، سخنان زيادي مي‌توان گفت ولي اينکه عده‌اي درباره يک رئيس ‌جمهور سکوت کنند و به آن ديگري ايراد بگيرند، کار ناشايستي است. درباره حاضران در سفرهاي خارجي رئيس‌ جمهور و ساير مسئولين بايد ضوابطي رعايت شود که قانون يا آئين‌نامه‌ها مي‌توانند اين ضوابط را مشخص کنند و طبعاً هيچيک از مسئولين نبايد از آن تخطي کنند.
آنچه موجب تأسف است، برخورد دوگانه فعالان سياسي، جناح‌ها و احزاب با مسئولين و عملکردهاي آنان است. اگر به اصل سفر ايراد داريد بايد به تمام رؤساي جمهوري که به سفر نيويورک رفته‌‌اند ايراد بگيرید، اگر به تعداد همراهان و حاضران در سفر ايراد داريد نبايد درباره يکي سکوت کنيد و آن ديگري را زير سؤال ببريد و اگر به محتواي سخنان و مواضع اعتراض داريد درباره همه با انصاف نظر بدهيد. برخورد دوگانه، علاوه بر اينکه نزد افکار عمومي پذيرفته نيست، اصولاً خود انتقادکننده را از اعتبار ساقط مي‌کند.
متأسفانه در کشور ما هنوز احزاب، جناح‌ها و فعالان سياسي به فرهنگ تعامل با مخالف فکري و سليقه‌اي خود عادت نکرده‌اند. در مورد سفر رئيس‌ جمهور پزشکيان به نيويورک از جنبه‌هاي مختلف، يک جناح سياسي بطور مطلق منفي برخورد مي‌کند و جناح ديگر بطور مطلق آن را مثبت مي‌داند. نکته قابل تأمل اينست که اين هر دو جناح درباره رئيس‌ جمهوري که از خودشان نيست در يک موضوع مشخص دقيقاً عکس آنچه درباره رئيس‌جمهوري که از خودشان است نظر مي‌دهند. اين روش ناپسند درباره سفر رئيس‌ جمهور پزشکيان به نيويورک هم اِعمال شده است. آقاي پزشکيان در سخنراني مجمع عمومي سازمان ملل همان مطالبي را مطرح کرد که خط فکري او را شکل داده و از ابتداي تبليغات انتخاباتي نيز آن را به زبان مي‌آورد. در ساير سخنراني‌ها و مصاحبه‌هايش در نيويورک هم همين خط را دنبال کرد غير از يک مورد که موضوع خلع سلاح اسرائيل و ايران را مطرح کرد. اين موضع قطعاً درست نبود زيرا اصولاً اسرائيل يک رژيم جعلي و اشغالگر است که اصل موجوديتش قانوني نيست و به همين دليل نبايد در کنار ايران قرار داده شود. جناح مخالف فقط به همين ايراد توجه کرد و مواضع ضداسرائيلي رئيس‌ جمهور را ناديده گرفت و جناح موافق درصدد توجيه برآمد و اين موضع نادرست را ناديده گرفت! حق اين بود که هر دو جناح به رئيس ‌جمهور درباره اين موضع نادرست تذکر مشفقانه مي‌دادند و از ساير مطالبي که در نيويورک مطرح کرد حمايت مي‌کردند. چنين روشي است که حکمراني را به سوي سلامت و صلاح و سداد هدايت مي‌کند، روش مبتني بر فرهنگ تعامل با مخالف فکري.