مردم رفع تحریم ها و گشایش های اقتصادی و رعایت حقوق اساسی و اولیه ی خود را از حاکمان می خواهند ، نه اعانه و یا یارانه/به غیر از دکتر پزشکیان ، مابقی نامزد ها فقط شعار می دهند

علی کریمی پاشاکی_ روزنامه نگار__ایران سرزمین ثروتمندی است و براساس آمارهای علمی و موثق دنیا ،ایران دارای حدود یک درصد جمعیت جهان و دارای حدود ۹ درصد منابع مختلف در تولید ثروت دنیا می باشد.
پس به هیچ عنوان ما نمی‌توانیم و نباید به چنین کشوری تبدیل شویم که مردم برای تامین حداقل های معیشتی و دارو و درمان در چنین وضعیت ناگواری قرار بگیرند.
با کمال تأسف عیب کار از آنجا نشأت می‌گیرد که از فرصت های موجود در عرصه های مختلف ملی و بین‌المللی استفاده ی بهینه و استراتژیک نکرده و نمی کنیم.

___در ابعاد داخلی دارای انشقاق و ضعف های مدیریتی اجرایی و دارای قوانین بسیار زیاد و غیر مفید و حتی برخی  مواقع دست و پا گیر و غیر ضروری هستیم که خود به عامل ضد توسعه تبدیل شده‌اند. این دسته از قوانین چون براساس روند علمی و کارشناسانه در طی دوره های مختلف پس از انقلاب اسلامی در مجالس مختلف ،تصویب شده‌اند،خود به معضلی برای مدیریت بهینه در کشور تبدیل گردیده اند.
علاوه بر آن نگاه های سلیقه ای،باندی،گروهی و جناحی،رابطه سالاری،خویشاوند سالاری،ویژه خواری و رانت خواری و بازی خطرناک خودی و غیر خودی و…به انحای مختلف اجرای صحیح و صریح قوانین و مقررات با موانع و دشواری های پیچیده ای مواجه کرده است.
در داستان اعمال برخی تبعیض ها مشاهده می شود  که کار ،موقعیت و موفقیت هست، اما برای خودی ها و نزدیکان برخی از ما بهتران ،نه برای تمام ایرانیان.

___در ابعاد بین المللی قضایا کمی پیچیده تر است ، ولی در  این بعد نیز فرصت سوزی شده و می شود. با توجه به وجود اساسنامه استراتژیک «عزت،حکمت و مصلحت» که می‌تواند راهگشای بسیاری از مشکلات در ارتباطات بین المللی باشد،با کمال تأسف در این ارتباط نیز با برخی کج سلیقگی ها و اعمال سیاست‌های غیر استاندارد و تندروانه و مخالف سیاست های کلی نظام و مخالف منافع ملی ،مواجهیم که در برخی مواقع بهانه به دست بیگانگان و برخی دشمنان قسم خورده ی این سرزمین داده و می دهد که ماحصل آن  اجماع بین المللی و تصویب قطعنامه های پی در پی و فلج کننده و ضد انسانی و بهانه ای می شود برای زورگویان بین المللی برای تحت فشار گذاشتن کشور و ملت و فلج کردن اقتصاد و تحت فشار قرار گرفتن زندگی معیشتی مردم.
با کمال تأسف در این شرایط خیلی دشوار برخی هنوز مخالف لوایح پولشویی و fatf هستند و حداقل های روابط مالی بین المللی را با برخورد های سیاسی و جناحی به تأخیر انداخته و بسیاری از مشکلات اقتصادی را برای کشور و مردم ایجاد کرده اند.
صاحب نظران باور دارند بعد از گذشت این همه مشکلات و در پیش بودن مشکلات متنوع تر ،صدالبته با حفظ استقلال و عزتمندی می توان با تکیه بر اصول اساسی سیاست خارجی یعنی عزت،حکمت و مصلحت در اتمسفر جدیدی که در روابط بین‌الملل شکل گرفته و یا در حال شکل گیری است،از این فرصت مغتنم  استفاده اساسی و منطقی صورت گیرد.در این فضا باید از ابتکارات و خلاقیت های دیپلماتیک بهره برداری کرد.اگر با تدبیر و سیاست ورزی و اصول استراتژیک مبنی بر عزت،حکمت و مصلحت  ، مدیران ارشد دولت و کشور بخوبی عمل کنند،تحریم های ظالمانه و کمرشکن،جای خود را به فرصت ها و گشایش های اقتصادی،تجاری و حتی سیاسی گسترده با دنیا خواهد داد و این گشایش و ارتباطات عزتمندانه قطعاً مورد استقبال مردم نیز واقع خواهد شد.
وقتی که مدیران کشور بتوانند تحریم ها ازبین ببرند و چون گشایش های اقتصادی و تولید ثروت و اشتغال با گشایش های اقتصادی و تجاری پدید خواهد آمد،مردم دیگر نیازی به اعانه و یا یارانه و سایر کمک های نقدی و جنسی نخواهند داشت.
پس باید تلاش مضاعف صورت گیرد تا تحریم های ظالمانه دست از سر اقتصاد و مردم کشور ما بردارد،این تاکتیک و استراتژی یعنی برداشته شدن تحریم ها در حال حاضر از نان شب هم واجب‌تر است.

وظیفه ی نامزد های محترم انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم

در ارتباط با مباحث ‌و مشکلات مهم داخلی و خارجی مطرح، بایستی نامزدهای چهاردهمین دوره ی ریاست جمهوری برنامه و پلتفرم های واقعی و قابل اجراء را ارائه دهند و در آینده بعد از پیروزی در انتخابات ، پاسخگوی افکار عمومی باشند، کلی گویی و پروپاگاندای صرف و رویا پردازی و غیر واقعی سخن گفتن و عمل کردن تاکنون نتوانسته است ذره ای از مشکلات ملک و ملت را حل و فصل نماید.

اینکه ما توسعه و پیشرفت کرده‌ایم ، بایستی برای مردم و زندگی شان قابل لمس باشد ، اگر غیر از این است ، پس موفق نبودیم و ضرورت دارد تا طرحی نو در اندازیم و چاره‌ای منطقی و عقلانی کنیم.
علی ایحال ، به نظر می رسد فقط دکتر پزشکیان برای مشکلات موجود برنامه های علمی و عملی داشته باشد ، چون الباقی نامزد ها در سالهای گذشته امتحان خود را پس داده‌اند ، بطوریکه نه تنها مشکلی را حل نکردند بلکه حجم و میزان مشکلات را افزایش داده‌اند.