نزاع و توهین به زنان بیحجاب، شرعا «حرام» است
آیت الله ناظم زاده قمی تاکید کرد: روش هایی که گاهی این روزها برای مبارزه با بی حجابی، اعمال می شود، مثل جلوگیری از ورودِ بی حجاب ها به مراکز دولتی، بانک ها، مراکز تفریحی و تجاری یا پلمب کردن مغازه ها و داروخانه ها، کارگشا و مؤثر نیست و گاهی هم از نظر شرعی نیز جایز نیست؛ مثلاً اگر زنی بی حجاب به بانکی مراجعه کند و سپرده خود را طلب نماید، بانک شرعاً موظف است، امانت او را ادا کند، چون ردِّ امانت، حتی به مشرک و کافر از شرایط ایمان است.
آیت الله سید اصغر ناظم زاده قمی مدرس حوزه علمیه در بیانیهای درباره مساله حجاب نوشت: وظیفه کارمندان ادارات، رسیدگی به درخواستِ ارباب رجوع است؛ حتی اگر فردی بی حجاب باشد، باید کار او را راه بیندازند و اگر بگویند این اقدامات، “حکم حکومتی” است، در این صورت باید گفت: اگر حکمِ حکومتی هم باشد، مشکل را حل نمی کند و نظام اداری و بانکی کشور، کم کم مختل می شود و پرونده های قضایی را انباشته تر خواهد کرد و معلوم نیست با این کار ها و بگیر و ببندها مشکل بی حجابی حل شود.
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
حجاب و چالش های امروز ما
قُل لِلمُؤمِناتِ یَغضُضنَ مِن اَبصارِهِنَّ… و لا یُبدینَ زینَتَهُنَّ اِلّا ما ظَهَرَ مِنها وَ لیَضرِبنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلی جُیوبِهِنَّ
این روزها دولت مردان و مسئولان تمام توجه شان به حجاب جلب شده است، گویی هیچ مشکلی در مملکت وجود ندارد و همه چیز به خوبی پیش می رود جز مسئله حجاب. در این باره، جلسه ها و سخنرانی های فراوانی برگزار می شود تا راه هایی برای روند روبه رشد آن بیابند. از طرفی هم بعضی در اصل حجاب و وجوب آن مناقشه کرده اند. لذا برآن شدم نکته هایی در این خصوص با استفاده از قرآن کریم و روایات مطرح کنم. بحثم موضوع بدحجابی و بی حجابی است، این مقوله از بی بند و باری و یا بی عفتی خارج است.
آیه برجسته ای که در قرآن کریم برای پوشش بانوان نازل شده آیه شریفه ۳۱ سوره نور است که در بالا ذکر شد. مشابه این آیه با تفاوتی، در سوره احزاب آیه ۵۹ نیز می باشد.
صدر آیه می گوید: زنان، چشم چرانی نکنند و دامن خویش را حفظ نمایند. همین توصیه را در آیه قبل به مردان نیز دارد. سپس به مسئله حجاب که مخصوص زنان است در دو جمله اشاره دارد، جمله اول: ” لا یُبدینَ زینَتَهُنَّ اِلّا ما ظَهَرَ مِنها “؛ زینت خود را آشکار نسازند مگر مقداری که خود ظاهر است، که مراد محل زینت است یعنی گوش و گردن و دست و بازوان را از نامحرمان بپوشانند. جمله دوم: ” لیَضرِبنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلی جُیوبِهِنَّ ” “خُمُر” به معنای روسری بلند است که زنان روی سر می اندازند و “جیوب” به معنای یقه پیراهن است که به گریبان تعبیر می شود.
از این جمله استفاده می شود که زنان قبل از نزول این آیه هنوز مامور به پوشش کامل نبودند و لذا روسری خود را پشت گوش می بستند و گردن و سینه خود را نمی پوشاندند و قرآن کریم از این زمان (حدود سال هشتم هجری) به زنان دستور می دهد که علاوه بر موهای سرشان، گردن و سینه و محل های زینت خود را نیز بپوشانید، و طبق روایات متعددی (در کتاب وسائل الشیعه، ج ۲۰، باب ۱۰۹ از ابواب مقدمات نکاح)، صورت و کف دو دست و دو قدم پا مستثنا شده است. بنابر این اگر بعضی در اصل لزوم حجاب شبهه یا مناقشه کند، صریح آیه فوق و روایات برای جواب آن ها کافی است.
پس زنان از زمان نزول این آیه موظف به رعایت حجاب شده اند یعنی علاوه بر موهای سر، گردن و سینه و محل زیور آلاتِ خود را نیز بپوشانند.
مخاطب این آیه شریفه، زنان مومنه هستند و با زنان غیر مومنه کاری ندارد و همان طور که زنان مومنه موظف به خواندن نماز و گرفتن روزه و سایر تکالیف الهی هستند، موظف به رعایت حجاب نیز می باشند وگرنه مرتکب گناه می شوند.
تا این جا سخن در مورد این بود که حجاب، یک حکم اسلامی و قرآنی است. اما مطلب اساسی این است که چه کنیم تا با روش های عاقلانه و منطقی از این حکم قرآنی حراست کنیم، و جامعه را به چالش نکشانیم. آنچه در ذیل می آید در همین راستاست:
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0