پوپولیسم رنگارنگ،محصول درماندگی و انفعال سیاسی جامعه ایران

پوپولیسم یا توده گرایی یکی از آفت های جنبش های دمکراتیک و تحولخواه در طول تاریخ بوده است. حامیان روش حکمرانی پوپولیستی و عوام فریبانه حتی قوانین صریح و شفاف را نیز بر اساس فهم و برداشت خود که ناشی تفکرات تمامیت خواهانه و عوام فریبانه می باشد ، تفسیر و تبیین می کنند و برای عوام ادعای مردمی بودن دارند و سیاست های تقلیل گرایانه ی خود را بر پایه پوپولیسم و عوام فریبانه پیش می برند.در تاریخ سیاسی ایران از قرن‌ها پیش تاکنون ،بریتانیا بیشتر و روسیه ی تزار کمتر در نهادینه شدن این سیاست و روش حکمرانی در ایران دستی طولانی بر آتش دارند.

در این ارتباط در سالهای نه چندان دور اگر بهتر توجه کنیم،می ببینیم که محمود احمدی نژاد و حتی برخی دیگر از فعالان سیاسی و اجتماعی و فرهنگی پوپولیست دیگر، نیز در قالب یک منتقد تمام عیار نسبت به سیاست های چهار دهه ی اخیر ظهور کرده اند.این در حالی است که خود آقای احمدی‌نژاد و پرورش دهندگان وی و حامیان بی چون چرای ایشان حدود یک دهه در جایگاه ریاست جمهوری و چهار دهه در گلوگاه های اساسی مدیریتی برای کشور تصمیم گیری و تصمیم سازی کرده اند.

پوپولیسم رنگارنگ و گرفتاری های ناشی از آن

پوپولیست ها و امثال احمدی‌نژاد و رئیسی و…رگ خواب عامه ی مردم را به خوبی در طی سالیان متمادی سیاست بازی! و کار های اجرایی و غیر اجرایی می‌داند و چنان سرو صدا می کنند که بخشی از عامه مردم او دیگر پوپولیست ها را انسانهایی شجاع و در واقع ناجی خود می دانند!
حال چه تحولات و نگرش هایی باعث شده تا امثال محمود احمدی نژاد خود را مدعی و ناجی کشور می دانند!؟
به جرأت می‌توان گفت،تمام رفتارهای پوپولیست ها و محمود احمدی‌نژاد و حتی برخی حامیان و همفکران ظاهراً مخالف کنونی وی در اردوگاه اصولگرایی و تندروها، از سر احساسات آنی ، پوپولیسم و قدرت طلبی است که بعضی مواقع سروصدا می کنند، این حرکات در واقع «تناقض رفتاری» است.
برای نمونه آقای احمدی‌نژاد زمان ثبت‌نام برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ در مصاحبه با خبرنگاران،مکانیسم انتخابات را زیر سوال برد.این در حالی است که خودش از طریق همین مکانیسم انتخابات دو دوره رئیس جمهور ایران شد،الآن ادعا می کند که اگر رد صلاحیت شود،انتخابات را تایید نمی کند.این درحالی است که ایشان در سال ۱۳۸۸ به آقای کروبی گفت: « من تعجب میکنم شما سیستم انتخاباتی رو زیر سئوال می برید که چند بار باهاش انتخاب شدید.»

پوپولیستها و محمود احمدی نژاد و تندروها ی گوناگون و متنوع با کدام ریشه و سوابق سیاسی در ایران، راه جدید را انتخاب کرده و فریاد میزند و با پرخاشگری علیه سیستمی که موجد ایشان بوده و تمامیت خود را مدیون همین سیستم تمامیت خواه هستندحرف و اعتراض !!
می کنند؟
اگر توجه شود برخی مواضع ایشان شاید به ظاهر با برخی مواضع اصلاح طلبان تفاوت چندانی نداشته باشد،ولی اصلاح طلبان واقعی و چپ گرایان واقعی ایران او را باور نمی کنند.
همه شاهد بودند که محمود احمدی نژاد و تندروها که کشور را در وضعیت بسیار وخیمی قرار داده‌اند ،مورد تایید و وثوق جریان اصولگرایی و دارنده قدرت اصلی در کشور بود و روزگاری نه چندان دور اظهارات ،نامه هاو دست خط های او را« الهام خداوند» می دانستند و از او شناخت کاملی داشتند،چه شده است که چنین شده و تغییر موضع داده اند؟!
صاحب نظران معتقدند که سروصداهای محمود احمدی نژاد از روی پریشانی ست،چون اثبات شده است که اگر به او دست زده شود،برگی از درختی نمی افتد همانطور که تمام یارانش زندانی شدند،ولی آب از آب تکان نخورد.باید متذکر شوم ،قطعا آقای احمدی نژاد به خاطر پایگاهی که در سطح عوام پیدا کرده است،رقیب جدی برای تمام کاندیداها و بویژه کاندیداهای اصولگرا در انتخابات محسوب میشود،ولی این اقبال ناشی از کارآمدی و برنامه دار بودن ایشان نیست،بلکه ناشی از درماندگی و انفعال سیاسی جامعه می باشد.

هم اکنون جامعه ایران بنا به هزار و یک دلیل بیش از آنکه بینش عمیق سیاسی‌ را با خود همراه کرده باشد ،بشدت سیاست زده و گرفتار بحران های اقتصادی و معیشتی است.
در حقیقت پوپولیسم احمدی‌نژادیسم ، رادیکالیسم و تندروی تقلیل گرایان رنگارنگ در اردوگاه اصولگرایی از بزرگ و کوچک شان، کیفر چنین جامعه‌ای هستند.
کیفر کسانی که در سیاست مشارکت مطالبه گرانه و روشنگرانه نمی کنند آن است که زیر سلطه آدم های کم خرد زندگی کنند.