یک ساعت برای زمین

از سالِ ۲۰۰۷ و با پیشنهاد استرالیایی‌ها در ساعتِ ۸:۳۰ شبِ آخرین شنبه ماهِ مارس بناهای شاخص به‌مدت یک ساعت خاموش می‌شود؛ اقدامی نمادین با هدف جلب توجه به پیامد‌های تغیرات اقلیمی.

از آن زمان دست‌کم ۱۹۰ کشور به این پویش پیوسته‌اند. در ایران هم از سال ۱۳۹۰ چراغ برخی نمادهای شهری خاموش می‌شود.

‌در سال ۱۳۹۰ چراغ‌های برج میلاد تهران خاموش شد و در سال ۱۳۹۱ تعداد بیشتری از سازه‌های معروف شهر‌های ایران به این حرکت پیوستند. از جمله برج آزادی تهران، سی‌وسه پل اصفهان، پل سفید اهواز و ساعت میدان و شهرداری رشت.