شریعتمداری و مساله ای بنام حیا

طنز تلخی است وقتی می بینیم، فردی چون حسین شریعتمداری که خود سالهاست با سیاهه نگاری هایش علیه شخصيت های محبوب و موجه در روزنامه دولتی کیهان، بالاترین خدمت را به اسرائیل و آمریکا کرده است، وقیحانه به پاک ترین چهره های سیاسی، لقب خیانتکار می دهد. اما به راستی به کسی که هنوز الفبای درست نگارش را هم نمی داند و از مسئولیت سنگین قلم بی خبر است، چه می توان گفت؟

در سال های اخیر همگان شاهد بودند، چگونه همین آقا در ماجرای برجام، به انحای مختلف حمایت آشکار خود را از ترامپ و تندروهای اسرائیلی نشان داد. او علاوه بر اینکه بارها حمایت خود را از تحریم های بیشتر ترامپ علیه ایران نشان داده است، هرجا نیز که قرار بوده نفعی عاید کشورمان شود با اقدامات ایذایی تلاش نموده آن را تبدیل به خسارت کند.

در واقع، دروغی را که همین آقای شریعتمداری سالها پیش از زبان یکی از مقامات پیشین اسرائیل مطرح کرد، مبنی بر اینکه اصلاح طلبان بزرگترین سرمایه اسرائیل در ایران هستند، نسبت به خود و همفکرانش مصداق دارد. اما اینکه چرا آن را به اصلاح طلبان نسبت داد، بدین خاطر بود که می خواست، اذهان عمومی را منحرف کرده باشد.

فراموش نکنیم که ردای خیانت و کلاه جاسوسی معمولا بر قامت کسانی می نشیند که با خاطری آسوده، انواع و اقسام توهین ها و تهمت ها را بدون ترس از محاکمه و مجازات به دیگران انجام می دهند. و اوضاع زمانی وخیم تر می شود  که دامنه دخالت چنین افرادی، بتواند سیاست خارجی، داخلی، هنر، ورزش و سینما را هم در بربگیرد. درست مشابه شرایطی که شریعتمداری، در کیهان دارد.

به عنوان نمونه، هنوز تیتر عجیب و مخالف با منافع ملی در روزنامه تحت سرپرستی شریعتمداری از یادها نرفته است، وقتی نوشته بود”شلیک موشک انصارالله به ریاض، هدف بعدی دبی”.

یا بر کسی پوشیده نیست که پس از حمله برخی عناصر تندرو به سفارت عربستان، با تیتری نسبتا درشت روی صفحه یک کیهان نوشته شد: “ننگ رابطه با آل سعود، از دامان ایران اسلامی پاک شد” و همان روزنامه، پس از مدتی که رابطه میان دو کشور مجددا برقرار شد، نوشت: “توافق ایران و عربستان ضربه کاری به آمریکا و رژیم صهیونیستی بود!”

روحیات مذبذب و رفتارهای متناقض شریعتمداری در روزنامه کیهان، به خوبی نشان می دهد که خیانتکار واقعی به این ملت چه خصوصیاتی دارد.

هرچند از فردی که علاوه بر چهره های خوشنام عالم سیاست، به هنرمندان و ورزشکاران مستقل نیز ناجوانمردانه حمله می کند و با دندان هایی تیز ، جامه ی حیا را در جامعه می درد، توقعی نمی رود که رفتاری بهتر از این داشته باشد. اما او باید یک جا به روش های بی شرمانه خود بیاندیشد؛ زیرا کشور ما مشابه کشورهای الگوی ایشان، یعنی ممالک کمونیستی نیست که بتوان هر نوع انگ و برچسب و تهمتی را به چهره های منتقد و مخالف زد.

لذا با اینکه بی فایده است، اما شریعتمداری که تاکنون هزاران تهمت و توهین را به چهره های مردمی روانه کرده است، آیا تا به حال با خود اندیشیده که چرک نویسی با روزنامه نگاری شرافتمندانه متفاوت است؟ اسلام نیز تا آنجا که ما آن را شناخته ایم، توهین و تهمت به دیگران را مجاز ندانسته است. خدا رحمت کند شهید مطهری را که درباره یک مغالطه بسیار محتمل نظر داده و گفته است”بعضی مردم که دنبال بهانه ای برای هرزگی اند، گفته اند: اجازه هست هر دروغی که دلمان میخواهد، برای اهل بدعت جعل کنیم، بعد با هر کسی که کینه ی شخصی پیدا می کنند، فورًا یک تهمتی می زنند و می گویند: او اهل بدعت است، و شروع می کنند به جعل کردن و تهمت زدن!”

در پایان با اینکه وزارت ارشاد دولت سیزدهم به تازگی، جایزه قلم مقدس را به شریعتمداری اهدا کرده است، اما همگان باید از خدای بزرگ سپاسگزار باشند که عاقبتی نظیر او، نصیبشان نکرده است؛ زیرا هم دنیاخراب کن است هم آخرت سوز.