مردم دادن زدن را بلدند ، لطفاً شما داد نزنید ، بلکه مشکلات مردم و جامعه را با ریل گذاری صحیح و تصویب قوانین کارآمد و نظارت قانونی حل کنید!

علی کریمی پاشاکی ــ روزنامه نگار_برخی مسئولان سال‌هاست، و در صدر آن‌ها برخی نمایندگان مجلس ، رفتار جالبی در پیش گرفته‌اند.
اولاً به نظر می رسد برخی نمایندگان مجلس وظیفه ی اصلی خود یعنی قانونگذاری مفید و استاندارد و همچنین نظارت دقیق بر اجرای قانون را به عنوان حاشیه وظیفه ی نمایندگی و داد و فریاد زدن و دخالت در عزل و نصب مدیران دستگاه‌های اجرایی در سطوح ارشد ، میانی و حتی در سطح کارمند را وظیفه ی اصلی خود کرده‌اند!! و در ادامه با این روش ، جالب است ، خودشان اولین مخالفان عملکرد مدیران دستگاه‌های اجرایی می شوند و خواستار توضیح وزیر و احیانا استیضاح! وزیر می گردند!.
ماجرای مخالفت با وزیر نیرو هم از این دست مخالفت ها و داد و فریاد کشیدن ها می باشد. صد البته بنده هم از اول با سپردن وزارت نیرو به آقای علی آبادی که هم عملکرد ضعیف در وزارت صنایع دولت سیزدهم داشت و هم در شرکت مهم موهای وابسته به وزارت نیرو عملکرد قابل دفاعی نداشت ، چرا آقایان نماینده ی مجلس به ایشان رآی اعتماد دادند ؟!
در ضمن همین نمایندگان مجلس که الان معترض به عملکرد وزیر نیرو هستند که اتفاقا صحیح است ، چرا چند روز قبل به لایحه دو فوریتی دولت چهاردهم برای تغییر ساعت کاری و صرفه‌جویی در مصرف انرژی برق رأی مخالف دادند و آن را تصویب نکردند ؟!
این تناقض و چندگانگی نمایندگان مجلس دوازدهم را بایستی به چه معناست تفسیر و تلقی کرد!؟
برخی از نمایندگان مجلس چون چندین دوره در مجلس شورای اسلامی حضور داشته و دارند از مشکلات و نارسایی ها و همچنین از ظرفیت ها و قابلیت های کشور بخوبی اطلاع دارند ‌. آیا نمایندگان مجلس از کمبودها و ناترازی های چندین دهه ایی صنعت برق کشور که به حدود ۳۰ هزار مگاوات تاکنون رسیده است ، اطلاع نداشتند که هم اکنون به فکر مردم و داد و فریاد کشیدن بر آمدند ؟!
این نوع برخورد با موضوع کارکرد وزرا ، در واقع نوعی توهین به شعور و آگاهی مردم و جامعه می باشد
این رفتارهای پوپولیستی تبدیل به یک روش برای برخی نمایندگان مجلس شورای اسلامی شده است یعنی برخی از نمایندگان ،خودشان بیشترین تقصیر ها در نپرداختن به مشکلات و کمبودهای کشور در قالب ریل گذاری و عدم تصویب قوانین مفید و لازم و همچنین نظارت مؤثر داشته و دارند و جالب اینجاست که درعزل و نصب های مدیریتی دستگاه های اجرایی دخالت حداکثری دارند و در عین حال خودشان اولین منتقدان و مخالفان عملکرد برخی مدیران دستگاه‌های اجرایی هستند!!.
جالب اینجاست که مردم به نمایندگان مجلس رأی اعتماد داده‌اند تا در درون مجلس با ریل گذاری صحیح و تصویب قوانین مفید و نظارت ، راه و روش استاندارد را به دولت ها نشان دهند ، ولی با کمال تأسف بسیاری از نمایندگان مجلس در تمام دوره ها تا به امروز ،ضمن انجام ندادن صحیح ‌وظیفه حرفه ای خود، از مردم عادی نسبت به عملکرد دولت معترض ترند!! .
دولت موظف است تا مجری مصوبات نمایندگان مجلس باشد و عموماً دولتها همین کار را انجام می دهند ، پس چرا نمایندگان مجلس نسبت به عملکرد دولت ها همیشه ناراضی و مخالفند ؟!.
آیا یکی از دلایل مهم این مخالفت های نمایندگان مجلس با دولت، ریل گذاری نامناسب و تصویب قوانین غیر استاندارد و غیر واقعی و عدم نظارت دقیق توسط مجلس نیست ؟!

آیا عدم اجرای هزاران قانون تصویب شده توسط مجلس ، بخاطر عدم کار کارکاشناسانه در تصویب قوانین نیست!؟

مجلس شورای اسلامی محل اصلی عیب یابی برنامه ریزی و تصویب قوانین راهگشا برای دستگاههای اجرایی و سایر دستگاه ها می باشد و همچنین نظارت بر اجرای دقیق آن قوانین و برنامه ها می باشد، حال چرا دولت ها در اجرای بخشی از قوانین با مشکل مواجه هستند ؟

پاسخ می تواند دو حالت داشته باشد ،
۱ـ برخی مدیران دولت ضعیف هستند
۲ـ برخی قوانین و برنامه های مصوب مجلس شورای اسلامی غیر کارشناسانه و غیر استاندارد می باشند.

به نظر می رسد برخی نمایندگان مجلس در فضای «پوپولیسم نو» می گویند:
«تو درد بکش، من هم داد می‌کشم» .

در مثل مناقشه نیست ، مجبورم حکایتی از نوع رفتار برخی نمایندگان محترم مجلس را یادآوری نمایم ؛

بیماری را تصور کنید که از شکستگی استخوان، ضرب‌خوردگی شدید، عفونت و درد شدید دندان، یا آپاندیس نیازمند مراقبت و عمل درمانی، به پزشک مراجعه کرده است. پزشک هم دست می‌گذارد روی عضوی که شدید درد می‌کند، فشار می‌دهد، به بیمار هم می‌گوید این‌جا بیمارستان است و باید آرامش را حفظ کرد؛
هیس، سر و صدا نکن؛
اما خودش داد می‌کشد.
بیمار در چنین حالتی حتماً می‌گوید پزشک‌جان، من دردم می‌آید، تو چرا داد می‌کشی؟
داد کشیدن را خودم بلدم؛ تو راهکاری، درمانی، کار بهتری بلد نیستی؟
پزشک هم می‌گوید:
من دارم داد می‌کشم که بقیه بفهمند تو وضعیت اورژانسی داری و باید رسیدگی‌ کنند؛ من دارم جلب توجه می‌کنم.

حال بیمار و پزشک، دقیقاً حال برخی مدیران و نمایندگان مجلس در این روزها است.
مردم درد می‌کشند آن‌ها هم داد می‌کشند. آن‌ها مثل پزشک داستان ما، موافق حق داد کشیدن خود مردم نیستند، خودشان از طرف مردم داد می‌کشند.
آن‌ها جلب توجه می‌کنند. آن‌ها با داد کشیدن بیماری «سندروم دیده شدن» خود را تسکین می‌دهند.

آن‌ها چیزی درباره علت درد نخوانده‌اند و حتی یافته‌ها و دانسته‌های دیگران درباره بیماری را هم نمی‌خوانند.
نمایندگانی که به گرانی ها ، تورم ، بیکاری و وضعیت نامطلوب زندگی معیشتی و قیمت بالای خودروهای ایرانی و وضعیت بهداشت و درمان دولتی حمله می‌کنند، با اطمینان می‌شود گفت گزارش های کارشناسی را نخوانده‌اند، حتی در سخنان‌ شان یک کلمه به چنین گزارشی اشاره نمی‌کنند، جرأت ندارند حتی خواستار انتشار عمومی آن بشوند. مسأله‌ شان درد گرانی ، تورم بالا ، بیکاری و وضعیت نامطلوب زندگی معیشتی مردم و فروش گران‌قیمت خودروهای بی کیفیت داخلی ، وضعیت بهداشت و درمان دولتی نیست، آن‌ها فقط داد می‌کشند.پوپولیسم_نو (خیلی هم نو نیست، الان شدید شده)، دنبال «سیاست جَزَع و فَزَع» برای جلب توجه است؛ هیچ چیز در چنته ندارند؛ داد می‌کشند و هر قدر صدایشان بلندتر می‌شود، تهی و پوک بودنش بیشترآشکار می‌شود؛ هیچ چیز درباره علت نمی‌گویند، یک خط راهبرد، حرکت به سمت حل مسأله در آن نیست؛ فقط داد می‌کشد.

رفتار «تو درد بکش من هم داد می‌کشم»
پرتناقض هم هست. عاملان چنین رفتاری در همان حال که طرح می‌دهند تا فضای مجازی را تخته کنند، نان‌ شان هم در بقای فضای مجازی است.
آ‌نها کاملاً آگاه هستند که آن بلندگویی که دادشان را به گوش خلایق می‌رساند همین فضای مجازی است. جملات‌ و سخنان‌‌شان را کوتاه طراحی می‌کنند که در یک دقیقه فیلم قابل انتشار در اینستاگرام یا فضای محدود توئیتر بتوان جا داد.

پوپولیسم نو، چنین است ، طرح برای بستن فضای مجازی می‌دهد تا قدرت حاکمه خوشش بیاید، و حواست به دوربین و کارگردانی داد کشیدن هم هست تا جلب توجه کنند!؛ اما از نوشتن دو خط یادداشت علت‌ شناسانه در روزنامه و مطبوعات و سایت ها عاجزند، تو فقط داد می‌کشی؛ درباره فرآیند، سازوکار، علت، کنشگر، گزینه‌ها و سیاست‌های منجر به عفونت، شکستگی، پارگی و ضرب‌خوردگی چیزی نگو؛ نه سوادش را داری نه جرأتش را ؛ فشارش به بقیه می‌آید اما تو فقط داد بکش تا معلوم شود چقدر
درد شناسی!.

سخنی با برخی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی

آقایان و خانم‌های دادکش، داد کشیدن را مردم خودشان بلدند؛ شما اگر درباره منشأ، فرآیندها، نیروها، اندیشه‌ها، گزاره‌ها، گزینه‌ها، سیاست‌ها، اقدامات و برنامه‌های منجر به بروز درد، چیزی فراتر از کلیات ابوالبقا بلدید، غیر از تکرار واژه‌های کلیشه‌ای سراسر تهی چیزی می‌دانید، اگر راهکاری در سر دارید، بنویسید و داد نزنید.
شما را برای داد کشیدن و جلب توجه کردن، انتخاب نکرده‌اند یا بر کاری نگمارده‌اند، شما بزرگواران را برای حل مشکلات عدیده ی مردم و جامعه به مجلس شورای اسلامی فرستاده اند ، لطفاً به وظایف حرفه ای ، قانونی و اخلاقی تان بیشتر بپردازید و کمتر هم داد بزنید و هم در عزل و نصب مدیران دستگاه‌های اجرایی دخالت کنید!!.

ایام عزت مستدام