احیای رودخانه های زرجوب و گوهر رود نیاز به تغییر نگرش مدیریتی دارد

هفده کیلومتر جریان آبی در شهر رشت موسوم به زرجوب و گوهررود از منشا فاضلاب آلوده و این آلودگی موجب تألم خاطر و نارضایتی شهروندان عزیز بوده و هست. گره زدن پروژه احیای دو رودخانه با طرح عظیم اتمام شبکه فاضلاب رشت اگر چنانچه تخصیص اعتبارات به روال حاضر باشد ما را به نتیجه نرسانیده و طی یک دهه آینده نیز محقق نخواهد شد.
با این آگاهی آیا می بایست دست روی دست بگذاریم تا اعتبارات چند هزار میلیاردی مورد نظر دستگاه‌های اجرایی تخصیص یابد؟
پس هنر مدیریت چه می شود؟
آیا نمی‌توانیم کاری کنیم که تنها هفده کیلومتر واقع در محدوده شهر از کمترین سطح آلودگی برخوردار باشد؟
در این باره پیشنهاد می کنم در دو طرف زرجوب و گوهررود لوله های بتنی جانمایی شده و فاضلابی که اکنون به دو رودخانه می ریزد درون این لوله ها ریخته تا در انتهای مسیر تخلیه شود و ما از حیث چنین امکاناتی با مانع روبرو نیستم زیرا تنها کارخانه فعال تولید لوله بتنی ایران همین کارخانه کانال و لوله سازی گیلان است که در رشت فعالیت می کند.
پس از آن با لایروبی، کاشت گیاهان پالاینده و در مقاطع مشخص ریختن قلوه سنگ می توانیم شرایطی را مهیا کنیم تا اکوسیستم به خودترمیمی بپردازد.
در این میان حتی اگر سد عزیزکیان هم در بالا دست ساخته نشود با احداث چند سد لاستیکی کوچک در زرجوب و گوهررود و باز و بسته شدن انها به شکلی هوشمند در فواصل زمانی معین می توانیم تراز آب را در فصول مختلف حفظ کنیم و این دو رودخانه را از این وضعیت در بیاوریم.

ما نیاز به تغییر نگرش در مدیریت داشته و این یکی از آن پروژه های کوچک زودبازده است که می‌تواند وضعیت زرجوب و گوهررود را بهبود بخشیده و از آنها ارزش افزوده برای رشت حاصل نماید که از آقای مهندس شوقی انتظار دارم با همراهی شرکت آبفا و هماهنگی با دیگر دستگاه‌های ذیربط در این رابطه اقدام نمایند.

دکتر حسین رضویان ،عضو شورای اسلامی شهر رشت