چرا رشد اقتصادی را نمی‌توان احساس کرد؟/کاهش دامنه ی مشکلات اقتصاد ایران نیاز به اقدامات اساسی و آشتی با اقتصاد بین‌المللی دارد

علی کریمی پاشاکی _روزنامه نگار__آمار ها در سه ماهه ی اول سال ۱۴۰۲ و ادعاهای حوزه ی اقتصاد دولت سیزدهم با واقعیت های موجود در جامعه در ارتباط با رشد رفاه اجتماعی و تولید اقتصادی سازگاری ندارد و این موضوع جامعه پذیری ادعاهای دولت سیزدهم را در میان مردم با مشکل جدی مواجه کرده است.
چون اگر آمار ها و اخبار تیم اقتصادی دولت سیزدهم صحیح و بر اساس فعل و انفعالات اقتصادی کشور باشد ،می بایست این تغییرات در زندگی روزانه ی مردم و ارتقای سطح کمی و کیفی آن اثر مثبت می داشت که چنین نیست.!

آمارهای رشد اقتصادی فصل بهار سال جاری حاکی از آن است که اقتصاد ایران در نخستین سه‌ ماهه ی اول سال دست‌کم بیش از ۶درصد رشد کرده است.

گزارش بانک مرکزی نیز از حساب‌های ملی ایران در بهار سال جاری نشان می‌دهد سطح تولید در اولین سه‌ ماهه ی سال حدودا به ۳هزار هزار میلیارد تومان رسیده است.
با فرض اینکه عملکرد اقتصاد کشور در سه فصل بعدی عملکرد فصل نخست را تکرار خواهد کرد، می‌توان گفت تولید ناخالص داخلی کشور به قیمت‌های جاری حدود ۱۲هزار هزار میلیارد تومان خواهد رسید.
این بدان معناست که با فرض قیمت‌های مختلف برای نرخ ارز می‌توان دریافت که سطح تولید کشور عددی بین ۳۰۰ تا۴۰۰میلیارد دلار است.
از مقایسه این سطح تولید و کار اقتصادی با کشورهای همسایه و همچنین تولید سرانه می‌توان فهمید که این اعداد چندان بالا نیست و نسبت به سطوح قبلی خود تغییر چشمگیری نداشته است؛ به این ترتیب، طبیعی است که شهروندان از آمارهای تازه رشد اقتصادی هیچ آثار رفاهی قابل‌توجهی را حس نکنند و وضعیت زندگی مردم در فشار های متعدد در اثر کم ثباتی اقتصادی قرار دارد ، گرانی،تورم و نوسانات بسیار زیاد قیمت کالاها و خدمات در ایران نشان می دهد که ثبات اقتصادی کشور به وجود محرومیت های مزمن از اقتصاد بین‌المللی و بازار های جهانی بشدت در تنگنا قرار دارد و این معضلات اقتصادی با سیاست های غیر استاندارد دولت سیزدهم و دولت های پیشین روز به روز بغرنج تر شده است ،بطوری هر اقدام مثبتی هم که احیانا صورت بگیرد ،نمی تواند دامنه ی مشکلات اقتصادی کشور را به طور محسوسی پایین بیاورد .
به همین دلیل است که مردم رشد و افزایش سطح رفاه را احساس نمی کنند.