آخرین فرصت های درمان اقتصاد بیمار ایران در حال از بین رفتن کامل است

حدود یک سال است برخی مسئولان ارشد  در دستگاه های اجرایی کشور شعار می دهند که در نظر دارند برای علاج بیماری اقتصاد ایران،آن را جراحی کنند.نظیر این شعار در دوره‌های قبل و بویژه در دولت های نهم و دهم  نیز شنیده شده است،ولی خروجی این شعارها تقریباً هیچ بوده بلکه آثار زیانباری برای اقتصاد کشور و زندگی ایرانیان به همراه داشته است.
اگر درب بر همان پاشنه ی گذشته می خواهد بچرخد،بیماری اقتصاد ایران لاعلاج تر خواهد شد و فاجعه ی بزرگ اقتصادی بطور کامل بوقوع خواهد پیوست.
صاحب نظران اقتصادی معتقدند، درمان این بیماری مهلک در بوقوع پیوستن یک رنسانس اقتصادی در داخل کشور و ارتباط تنگاتنگ اقتصاد ملی با اقتصاد بین‌الملل،بستگی ارگانیک دارد.
صد البته تا زمانی که راهکارهای برون از این بیماری و معضلات پیچیده و عدیده ی اقتصادی در دست افراد غیر متخصص باشد و ارتباط اقتصاد ملی با اقتصاد بین المللی تقریباً مسدود و یا خیلی محدود باشد،درمان این اقتصاد بیمار غیر ممکن خواهد بود.

اگر باورها و اعتقادات استاندارد،منطقی و علمی بر روابط اقتصادی کشور حاکم بود،
اولاً این معضلات چند لایه ی اقتصادی وجود نداشت  مسئولان اقتصادی و رئسای سابق و کنونی بانک مرکزی و … نیز مدعی بودند که می خواهند اقتصاد بیمار ایران را جراحی و بازسازی کنند و با این باور تیغ جراحی بدست گرفتند و با وجود ضوابط و روابط غیر علمی و غیر کارشناسانه و احتمالا سؤمدیریت و همچنین معضلات به ارث رسیده از گذشته ،اینگونه اقتصاد و معیشت ایرانیان را در آستانه ی خطرناکترین وضعیت
قرار داده اند.
جالب اینجاست،تقریبا همان رفتارهای مدیریتی غیر علمی و غیر استاندارد در حال حاضر بصورت عملیاتی در حال وخیم تر کردن اوضاع اقتصاد و معیشت ایرانیان می باشد،فقط شاید با تعابیر و اسامی جدید و دهن پرکن.
باید تأکید کرد،این راهکارها و جراحی ها اگر زیر نظر و با هدایت جراحان و اقتصاددانان عملیاتی و انجام می شد در تمام چهار دهه ی گذشته،اقتصاد ایران دچار این همه بی ثباتی خطرناک نمی شد، ولی چون اهل فن و اقتصاددانان را وارد کار نکردند و اقتصاد کشور با اقتصاد بین‌الملل رابطه ی معقول و منطقی نداشت،این وضعیت بوجود آمد.
تغییرات پیاپی وضعیت ها در اثر وقوع شوک های خارجی و داخلی منجر به بی ثباتی اقتصاد کشور شده است. اگر راهکارها و تیغ جراحی اقتصاد ایران در دست جراحان حاذق و کاربلد بود،کشور مدام درگیر تحریم ها،تورم،نقدینگی،بیکاری و نابودی طبقه ی متوسط،فاصله ی طبقاتی و…
نبود.
اگر اقتصاد کشور در ارتباط با شوک های  خارجی مانند برجام و تحولات در سایر کشورها که می تواند بر اقتصاد ملی تاثیر مثبت داشته باشد ،قرار می گرفت با کمال تأسف برخی  مخالفان سینه چاک و مدعیان دروغین عدالت و مردمی بودن ، وارد صحنه می شوند ،
تیغ که جای خود دارد بلکه با اره برقی و بولدوزر آنچنان بر پیکر بیمار اقتصاد کشور می افتند که همه‌ی فرصت ها به تهدید تبدیل شوند و همان مخالفان سینه چاک در دولت آقای روحانی سخن از خزانه خالی کشور می کردند!!

کشور ما بخاطر  تحریم ها و براساس گفته ی آقای مهندس اوجی ،وزیر نفت دولت سیزدهم از بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار از آوریل ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ محروم شده است. راهکار تیغ جراحی اگر دست جراحان متخصص و نمایندگانی فرهیخته در پارلمان کشور که واقعاً فدایی ملک و ملت باشند با پهنای باند اینترنت مبارزه و مقابله نمیشود و اگر این درک  وجود داشت که تحول اقتصاد جهان کنونی برپایه ی اینترنت انجام می‌شود،بدین شکل،طرح صیانت از کاربران فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به دغدغه ی اول برخی مسئولان کشور تبدیل نمی شد!!
باید تأکید کرد،در جهان کنونی سخن گفتن از توسعه ی اقتصادی بدون رشد صنعت و تکنولوژی و اینترنت پرسرعت بی معناست.
صاحب نظران معتقدند، اگر این طرح توسط مجلس انقلابی تصویب شود ،باید منتظر شوک منفی و ویران کننده‌ای برای اقتصاد کشور باشیم.
این همه در حالی است که هم اکنون ما شاهد انفجار جهانی به خاطر « پهنای باند اینترنت» در جهان هستیم و اقتصادهای همراه با این پیشرفت تکنولوژیکی حرف اول را در اقتصاد ملی و بین‌المللی خواهند زد و اقتصاد های محروم از گسترش و سرعت بالای پهنای باند اینترنت در زمره ی اقتصاد های عقب مانده و محکوم به عقب ماندگی خواهند بود.

علی ایحال،سالیان سال است که ‌اقتصاد ایران با همه ی پتانسیل ها و ظرفیت های بالقوه و بالفعلی که دارد یعنی حدود ۹ درصد منابع دنیا و حدود یک درصد جمعیت،که قاعدتاً نمی بایست با چنین وضعیتی همراه باشد،
شوربختانه با رویکرد های خاص سیاسی  در اتاق های غیر استاندارد و غیر استریل جراحی عفونی و زمین گیر شده است و این موضوع زخم های اقتصاد ایران را به دمل چرکین تبدیل کرده است و این بیمار ( اقتصاد ایران) در وضعیت بسیار خطرناکی قرار گرفته است. پس ضرورت دارد تا با اصلاحات ساختاری واقعی در تمام سطوح و بویژه برای ساماندهی اقتصاد و ارتباط با اقتصاد بین المللی و همچنین استفاده از فرصت هایی همچون برجام و مصالحه عزتمندانه بادنیا، تا دیرتر نشده، اقدامات جدی نمود و آخرین فرصت ها در را برای این امر مهم غنیمت شمرد.