آخرین فرصت های درمان اقتصاد بیمار ایران را از دست ندهید

برخی مسئولان ارشد جدید در دستگاه های اجرایی کشور شعار می دهند که در نظر دارند برای علاج بیماری اقتصاد ایران،آن را جراحی کنند.نظیر این شعار در دوره‌های قبل و بویژه در دولت های نهم و دهم و یازدهم و دوازدهم نیز شنیده شده است،ولی خروجی این شعارها تقریباً هیچ بوده است.
اگر درب بر همان پاشنه چهار دهه ی گذشته می خواهد بچرخد،بیماری اقتصاد ایران لاعلاج تر خواهد شد و فاجعه ی بزرگ اقتصادی بطور کامل بوقوع خواهد پیوست.
صاحب نظران اقتصادی معتقدند، درمان این بیماری مهلک در بوقوع پیوستند یک رنسانس اقتصادی در داخل کشور و ارتباط تنگاتنگ اقتصاد ملی با اقتصاد بین‌الملل،بستگی ارگانیک دارد.
صد البته تا زمانی که راهکارهای برون از این بیماری و معضلات پیچیده و عدیده ی اقتصادی در دست افراد غیر متخصص باشد و ارتباط اقتصاد ملی با اقتصاد بین المللی تقریباً مسدود و یا خیلی محدود باشد،درمان این اقتصاد بیمار غیر ممکن خواهد بود.

اگر باورها و اعتقادات استاندارد،منطقی و علمی بر روابط اقتصادی کشور حاکم بود، اولاً این معضلات چند لایه ی اقتصادی وجود نداشت و رئیس اسبق بانک مرکزی و معاون ارزی ایشان،امروز به دلیل اختلال در بازار ارز به زندان محکوم نمی شدند. آقای سیف و دیگران نیز مدعی بودند که می خواهند اقتصاد بیمار ایران را جراحی و بازسازی کنند و با این باور تیغ جراحی بدست گرفتند و با وجود ضوابط و روابط غیر علمی و غیر کارشناسانه و احتمالا سؤمدیریت و همچنین معضلات به ارث رسیده از گذشته ها ،اینگونه اقتصاد و معیشت ایرانیان را در آستانه ی خطرناکترین وضعیت قرار دادند.
جالب اینجاست،تقریبا همان رفتارهای مدیریتی غیر علمی و غیر استاندارد در حال حاضر در آستانه ی عملیاتی شدن می باشد،فقط شاید با تعابیر و اسامی جدید و دهن پرکن.
باید تأکید کرد،این راهکارها و جراحی ها اگر زیر نظر و با هدایت و رهبری جراحان و اقتصاددانان عملیاتی و انجام می شد،در تمام چهار دهه ی گذشته،اقتصاد ایران دچار این همه بی ثباتی خطرناک نمی شد، ولی چون اهل فن و اقتصاددانان را وارد کار نکردند،این وضعیت بوجود آمد.
تغییرات پیاپی وضعیت ها در اثر وقوع شوک های خارجی و داخلی منجر به بی ثباتی اقتصاد کشور شده است. اگر راهکارها و تیغ جراحی اقتصاد ایران در دست جراحان حاذق و کاربلد بود،کشور مدام درگیر تحریم ها،تورم،نقدینگی،بیکاری و نابودی طبقه ی متوسط،فاصله ی طبقاتی و…
نبود.اگر اقتصاد کشور در ارتباط با شوک های  خارجی مانند برجام و تحولات در سایر کشورها که می تواند بر اقتصاد ملی تاثیر مثبت داشته باشد ، برخی مخالفان سینه چاکی وارد وارد صحنه می شوند و تیغ که جای خود دارد بلکه با اره برقی و بولدوزر آنچنان بر پیکر بیمار اقتصاد کشور می افتند که همه‌ی فرصت ها به تهدید تبدیل می‌شود و همان مخالفان سینه چاک سخن از خزانه خالی کشور می کنند.
کشور ما بخاطر  تحریم ها و براساس گفته ی آقای مهندس اوجی ،وزیر نفت دولت سیزدهم از بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار از آوریل ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ محروم شده است. راهکار تیغ جراحی اگر دست جراحان متخصص و نمایندگانی فرهیخته در پارلمان کشور که واقعاً فدایی ملک و ملت باشند با پهنای باند اینترنت مبارزه و مقابله نمیشود و اگر این درک  وجود داشت که تحول اقتصاد جهان کنونی برپایه ی اینترنت انجام می‌شود،بدین شکل،طرح صیانت از کاربران فضای مجازی و شبکه های اجتماعی به دغدغه ی اول مسئولان کشور تبدیل نمی شد!!
باید تأکید کرد،در جهان کنونی سخن گفتن از توسعه ی اقتصادی بدون رشد صنعت و تکنولوژی و اینترنت پرسرعت بی معناست.
صاحب نظران معتقدند، اگر این طرح توسط مجلس انقلابی تصویب شود ،باید منتظر شوک منفی و ویران کننده‌ای برای اقتصاد کشور باشیم.این همه در حالی است که هم اکنون ما شاهد انفجار جهانی به خاطر « پهنای باند اینترنت» در جهان هستیم و اقتصادهای همراه با این پیشرفت تکنولوژیکی حرف اول را در اقتصاد ملی و بین‌المللی خواهند زد و اقتصاد های محروم از گسترش و سرعت بالای پهنای باند اینترنت در زمره ی اقتصاد های عقب مانده و محکوم به عقب ماندگی خواهند بود.

علی ایحال،سالیان سال است که ‌اقتصاد ایران با همه ی پتانسیل ها و ظرفیت های بالقوه و بالفعلی که دارد در اتاق های غیر استاندارد و غیر استریل جراحی دولت های مختلف زمین گیر شده است و این موضوع زخم های اقتصاد ایران را به دمل چرکین تبدیل کرده است و این بیمار ( اقتصاد ایران) در وضعیت بسیار خطرناکی قرار گرفته است. پس ضرورت دارد تا با اصلاحات ساختاری واقعی در تمام سطوح و بویژه برای ساماندهی اقتصاد و ارتباط با اقتصاد بین المللی و همچنین استفاده از فرصت برجام و مصالحه عزتمندانه بادنیا، تا دیرتر نشده، اقدام جدی نمود و آخرین فرصت ها را برای این امر مهم غنیمت شمرد.

علی کریمی پاشاکی__ روزنامه نگار