رفرمیسم (اصلاحات ) در بستر عقلانیت و آرامش نهادینه می شود نه با عصبانیت ، پرخاشگری ، فرافکنی و عیب جویی

«بهترین رابطه آن نیست که اشخاص بی عیب را گرد هم می آورد ، بلکه آن است ، هر فرد بیاموزد با معایب دیگران کنار بیایید و محاسن آنان راتحسین نماید .وقتی تنهاییم دنبال دوست می گردیم ، پیدایش که کردیم ، دنبال عیب هایش می گردیم … وقتی که از دستش دادیم در تنهایی دنبال خطر هایش می گردیم.» ژان پل سارتر

از ویژگی های بارز یک نظام مردم سالار این است که همه بازیگران عرصه سیاست دارای شناسنامه هستند و هر سیاستمدار یا فعال سیاسی بر اساس همان شناسنامه و تابلو تفکر خویش اظهار نظر می کند. این مرز بندی و تفکیک باعث می شود که اولا یک رسانه یا گروه به راحتی چهره و مواضع سیاسی خود را عوض نکند، ثانیا مسئوولیت و عواقب اظهار نظرها و رفتارهای خود در سیاست داخلی و خارجی را بر عهده می گیرد. به این دلیل در یک جامعه دمکراتیک کمتر اتفاق می افتد که یک گروه رادیکال یا پوپولیست به راحتی ژست آزادیخواهی به خود بگیرد، یا اینکه مرز میان افراد منتقد که اکثرا تبار دانشگاهی یا روشنفکری دارند با افراد مخالف یا اپوزیسیون که عمدتا عضو باشگاههای حزبی یا جناحی هستند، کاملا تفکیک شده است. متاسفانه بخش عمده ای از مشکلات جامعه امروز از بهم ریختن همین مرزها و ملاک ها ناشی می شود. در دوران دولت تدبیر و امید ، بیش از هر زمان دیگر شاهد نوعی اغتشاش در موضع گیری افراد و گروه ها هستیم. اگر از این منظر به فضای سیاسی ایران نگاه کنیم، شاهد چند آفت زیانبار خواهیم بود. در حال حاضر بسیاری از کسانی که فعالیت جناحی و حزبی می کنند، از گرفتن شناسنامه ـ بخوانید پذیرش موازین قانونی ـ امتناع می کنند. این نوع فعالیت فراقانونی باعث می شود که آنها در هر دوره ای خیلی راحت و آسان تابلو و نام جدید برای خود برگزینند و در قبال این چرخش و تغییر مواضع به هیچ کسی پاسخگو نباشند.

این آفت را باید به عنوان یکی از نشانه های رشد نیافتگی و بیماری سیاسی جامعه به حساب آورد که طیفی از فعالان جناحی و سیاسی در حالی که کارکرد و نقش یک گروه فشار یا اپوزیسیون را دارند به راحتی نام «منتقد » را که صرفا اختصاص به نخبگان دانشگاهی و روشنفکری دارد به خود می گیرند، یا اینکه رسانه و نهاد خبری را که وظیفه آن صرفا اطلاع رسانی بی طرفانه در چارچوب منافع ملی است به پایگاه رقابت و نزاع حزبی علیه دولت و یا جایگاهی برای تامین منافع شخصی تبدیل می کنند. برخی افراد و رسانه ها قریب هشت سال حامی و بلکه شریک دولت آقای احمدی نژاد در عرصه های مختلف بودند، در عرصه سیاست خارجی حاصل این همراهی و کار تیمی آنها نیز همان چیزی بود که به تقابل همه جانبه ایران با غرب انجامید و ۶ قطعنامه تحریم را علیه ملت ایران رقم زد. بعد از اعمال این تحریم های ظالمانه و زیانبار نیز آنها نه تنها تلاشی برای گشایش در وضع معیشت و اقتصاد مردم انجام ندادند بلکه دائما در اظهارات خویش از بی اثر ماندن تحریم ها سخن می گفتند، اما بدلیل همان آفت مزمنی که گریبانگیر جامعه ایران است، بسیاری از مشوقان و مولفان آن سیاست های تند و افراطی نه تنها مسئوولیت دیکته های غلط و پر اشتباه دیروز خود را برعهده نگرفتند بلکه اکنون در جایگاه مدعی و وکیل مدافع منافع ملی ظاهر شده اند .

حال باتوجه به تمام هزینه های تحمیل شده به مردم ، منافع ملی و دولت تدبیر و امید ، ضرورت دارد تمامی حامیان دولت اعم از اصلاح طلبان و اعتدال گرایان در رفتار های سیاسی خود طوری عمل کنند تا در دام فریبکاری ها و تندروها مغرضین و فرصت طلبان نیفتند و از مواضع اصولی ائتلافی و همگرایی با همدیگر فاصله نگیرند . همراه و همسو بودن ، به هیچ عنوان به معنی طرح مباحث و نکات انتقادی نیست ولی این مباحث مورد اختلاف و انتقاد باید طوری طراحی و بیان شود تا مورد سؤ استفاده مخالفین دولت تدبیر و قرارنگیرد. در این ارتباط اگر اصلاح طلبی و یا اعتدال گرایی بر طبل تفرقه بکوبد آب را در آسیاب مخالفین دولت تدبیر و امید ریخته است . پس باید مراقب بود تا سیاست اتحاد و انتقاد حامیان دولت تدبیر و امید به سیاست مخالفت با همدیگر تبدیل نشود.

جناب آقای رمضان زاده عزیز، مگر جنابعالی از اصلاحات اعلام برائت کرده اید که این چنین بر یاران در این زمانه تنگ می تازید

سخنان اخیر آقای دکتر رمضان زاده که خود زمانی هم استاندار و هم سخنگوی دولت اصلاحات بود مرا یاد آنانی می اندازد که میخواهند همه کار ها را با عصبانیت و هوچی گری پیش ببرند که جای تأمل و تاسف دارد آن هم از شخصیتی چون آقای رمضان زاده که خود را مدعی اصلاح طلبی می داند . مگر جدیدا اتفاق خاصی افتاده است ویا این که جنابعالی از پایبندی روند اصلاحات اعلام برائت کرده اید که این چنین با خشم سخن می گویید .

آیا دوستان سالهای ۱۳۸۴و کمی قبل تر و بعدتر آن را فراموش کرده اند که با تفرقه چند دستگی اصلاح طلبان چه بر سر تحولات این سرزمین آمده است !؟

که تا سالیان سال باید توان آن ندانم کاری و زیاده خواهی را آیندگان پس بدهند. از دل این ایرادت و غرولندهای این چنینی قطعا روند عقلانی و رفرمیسم باز تولید نمی شود ، بلکه در شرایط کنونی فقط محافظه کاری ، تند روی ، پوپولیسم و عافیت طلبی تولید خواهد شد ، و آنی خواهد شد که در سالهای ماضی( از ۸۴تا ۹۲) جامعه ایران با چالشی جدی روبه رو کرد که تا سالیان سال آن مشکلات و چالش ها ادامه دارد . برخی دوستان اصلاح طلب چقدر زود فراموش می کنند که بهتر بهانه را به محافظه کاران و تند رو ها دادند و الان بجای باز خواست خود و تجدید نظر در برخی اعمال خود ، کسانی را مورد عتاب و خشم گفتاری قرار می دهند که حداقل بیش از دولت مورد وثوقشان ( دولت اصلاحات) در طوفان بحران های ۹ دقیقه، نه ۹ روزه ، این کشتی را در حال هدایت اند .
جناب آقای دکتر رمضان زاده ، عزیز برادر این قلم جز دغدغه اصلاح طلبی و رسیدن به شرایط مطلوب در ایران عزیز را ندارد و سختی های زیاد را متحمل شده است و اتفاقا با تحمل تمام سختی ها به این نتیجه رسیده است که رفرم و اصلاح امور در آرامش ، صبر ، بردباری ، گذشت و عطوفت و مهربانی میسور است . با عصبانیت نه ماندلا ، نه خاتمی ، نه هاشمی ، نه روحانی و نه هیچ مصلح اجتماعی و سیاسی و… باز تولید نمی شود . صرفا با آرامش، متانت و گذشت مصلحانی چون ماندلا و رهبران فهیم کنگره آفریقا و صد البته مردم آفریقا جنوبی بود که آفریقای جنوبی مفتخر به همبستگی ملی و جلب اعتماد دنیا برای جامعه ای عاری از خشونت و تنفر شد و روند هم گرایی در آن جامعه به نقطه اوج رسید و در کوتاه ترین زمان یکی از بزرگ ترین رخداد های ورزشی جهان یعنی جام جهانی فوتبال را با کیفیتی مثال زدنی برگزار کرد . باید یاد بگیریم همیشه در بستر آرامش ، عقلانیت ، صبوری و تفکر می توان به تحولات پایدار و مانا رسید .

علی کریمی پاشاکی

روزنامه نگار اصلاح طلب