ضرورت وجود و فعالیت آزادانه ی مطبوعات و رسانه ها گروهی و انتشار کتاب و مطالعه در جامعه، کمتر از کالاهای اساسی نیست

زیاده خواهی امریکای ها و تجاوزات استعمارگرانه شان در حق ملل مختلف و بویژه ایران،رفتارهای  تندرو ها در داخل با اعمال و سیاست های یک بام و چند هوا  ، وجود تحریم های ضد انسانی ، سختی ها ، دشواری های معیشتی مردم ، کاستی ها و برخی کوتاهی ها و ضعف های مدیریتی، وضعیتی را پیش آورده که پرسش از وضعیت آینده، به ساده ترین سوال در افکار عمومی تبدیل شده است.
در چنین شرایطی باید به ضرورت و چگونگی امکان گفت و گو و ارتباط در قشرهای مختلف جامعه و مردم بیش از پیش اندیشه کرد. به نظر می رسد بهترین امکانی که می تواند زمینه ها و بسترهای لازم برای گفت و گو، انتقاد، ارتباط و هم باشی در جامعه را دامن بزنند، رسانه های گروهی و مطبوعات واقعی و آزاد هستند و ضرورت دارد در شرایط سخت ایجاد شده برای مطبوعات اقدامات اساسی در حد و اندازه های تامین کالاهای اساسی برای جامعه صورت گیرد. چون بهبود وضعیت رسانه های گروهی ، مطبوعات و رسانه های گروهی دیجیتالی، باعث می شود تا مردم،جامعه مدنی ،نخبگان فعالان سیاسی ، اجتماعی،فرهنگی و اقتصادی همدیگر را به درستی ببینند و بتوانند سخن یکدیگر را به خوبی بشنوند و زبان توانا در گفت و گو داشته باشند.

چالش های جدی عدم توانایی ارتباطی در جامعه

با توجه به واقعیات موجود، با کمال تاسف نظام ارتباطی و رسانه های رسمی و غیر رسمی، قدیم و جدید ما، نشان می دهد که توان ارتباطی جامعه به شدت ضعیت است و با استاندارد های اولیه خیلی فاصله دارد چه برسد به استانداردهای مطلوب و ثانویه.
ذهنیت جمعی جدیدی که درجامعه ما که در حال برتری و چیرگی است، ذهنیتی  معترض ناراضی و هراسان از آینده است و گاه از معیارها و ارزش های جمع گرایانه ی ملی که منجر به تقویت همبستگی اجتماعی می شود، فاصله دارد و مرجعیت رسانه ملی (صدا و سیما) به دلیل سوء رفتارهای سیاسی و اجتماعی و تنزل کیفیت فرهنگی و هنری تولیدات تضعیف شده است و رسانه های خارجی رقیب، دست به کار تخریب بنیان های اعتقادی و سرمایه اجتماعی ملک و ملت شده اند.
در همین شرایط رسانه های گروهی دیجیتالی و بویژه مطبوعات هم در یکی از دشوارترین دوران حیات اقتصادی، سازمانی و حقوقی خود به سر می برند و رسانه های جایگزین و شبکه های اجتماعی و مجازی هم به سبب سرشت متنوع و متکثر خود از عهده ی خلق افکار عمومی به سبک و سیاق گذشته بر نمی آیند.
جامعه ناراضی از حال و نگران از آینده و کم بهره از ساختار نا مطلوب ارتباطی و نهادهای ناتوان و یا آشفته ارتباطی دچار سرگشتگی و آشفتگی می شود که در هیچ سوی آن سودی برای ملت و کشور به چشم نمی آید.
در این شرایط، هر کس ، هر گروه یا نهادی که در اندیشه ایران است، بیش و پیش از آنکه به فکر یافتن ضعف های دیگران باشد، خود قدم پیش نهد و نگذارد، نفس های به شماره افتاده ی مطبوعات کشور و دیگر رسانه‌ها بیش از این به ضعیف تر و رو به خاموشی کامل رود.

وظیفه ی خطیر دولت

در این شرایط انتظار می رود دولت به فکر استمرار حیات مطبوعات و دیگر رسانه های گروهی و انتشار کتاب باشد و ضرورت این امور مهم را کمتر از توجه به کالاهای اساسی و ایجاد زیرساخت های اقتصادی مردم نداند. باید مطبوعات ،رسانه های گروهی و رادیو و تلویزیون  به جد در پی احیای سرمایه ی اجتماعی و کسب اعتماد و جلب مشارکت همه ی مردم، نخبگان، شخصیت های ملی و گروه های مرجع باشند.
همچنین نهادهای روابط عمومی رسمی دستگاه های حکومتی به جای اکتفا به تبلیغات، محل شنیدن و نقد مردم شوند و فضای مجازی به جای میدان تماشاگری عرصه ی حضور و کنش مؤثر همه ی نخبگان و دلسوزان فرهنگ و ملت و سرزمین باشند.
علی ایحال همه باید برای بهبود وضعیت مطبوعات  و رسانه های گروهی و انتشار کتاب و ترویج مطالعه  به عبارتی اقتصاد فرهنگ حساس شوند تا خوشبختی ملتی تضمین گردد .